Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΟΚΤΟΡΟΣ ΤΖΕΚΙΛ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΧΑΙΝΤ

"Έχετε ένα γυάλινο δοχείο μέτρησης;"
... Σηκώθηκα με κάποια προσπάθεια από τη θέση μου και του έδωσα αυτό που ζήτησε. Με ευχαρίστησε μ' ένα νεύμα χαμόγελου, μέτρησε μερικές σταγόνες από το κόκκινο βάμμα και πρόσθεσε μία από τις σκόνες. Το μείγμα, που στην αρχή είχε μια κόκκινη απόχρωση, άρχισε, σύμφωνα με την τήξη των κρυστάλλων, να παίρνει ένα πιο ανοιχτό χρώμα, να αφρίζει σφυρίζοντας δυνατά και να βγάζει μικρές ποσότητες ατμού.

Ξαφνικά, την ίδια εκείνη στιγμή, η αναταραχή σταμάτησε και η ένωση μεταβλήθηκε σ ένα σκούρο μοβ χρώμα, που ξεθώριασε πάλι αργάαργά σ ένα πράσινο υγρό.

Ο επισκέπτης μου, που είχε παρακολουθήσει αυτές τις μεταμορφώσεις με μεγάλη ανυπομονησία, χαμογέλασε, άφησε το δοχείο στο τραπέζι και έπειτα γύρισε και με κοίταξε διαπεραστικά:
"Και τώρα", είπε, "ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με ό, τι απέμεινε..."