Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ

ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΣ-ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η έννοια της παράδοσης από πού προκύπτει; Δημιουργήθηκε από εκείνους που ερευνούν τις παραδόσεις ή από εκείνους των οποίων τις παραδόσεις ερευνούν οι επιστήμονες; Και στις δύο περιπτώσεις εφαρμόζονται συγκεκριμένα κριτήρια για την παραδοσιακότητα, είτε αυτά δηλώνονται ρητά είτε όχι. Κι ενώ τα άτομα ή οι ομάδες που ακολουθούν παραδοσιακές πρακτικές δεν είναι υποχρεωμένα να απαριθμήσουν τα κριτήρια που τους οδηγούν στο να χαρακτηρίζουν μια πράξη τους παραδοσιακή, δεν μπορεί να συμβαίνει το ίδιο με εκείνους που μελετούν τις παραδόσεις επιστημονικά. Στην ακαδημαϊκή ανάλυση, οι παραδόσεις πρέπει να εξηγούνται και να μη χρησιμοποιούνται οι ίδιες ως εξηγήσεις επαναλήψεων, αναπαραστάσεων ή συμβολικής διασύνδεσης στις κοινωνικές πρακτικές, στις αξίες, στην ιστορία και στις πολιτικές της πολιτισμικής κληρονομιάς.

Το παρόν βιβλίο ρίχνει μια διεισδυτική ματιά στην «παράδοση» και στον «λαϊκό πολιτισμό», προκειμένου να εννοιολογήσει τους όρους αυτούς στoπλαίσιo του επιστημονικού λόγου για τη νεωτερικότητα και τον μοντερνισμό. Το πρώτο τμήμα του βιβλίου είναι αφιερωμένο στη συζήτηση των εννοιών του «νεωτερικού» και του «παραδοσιακού» ως σύγχρονων εννοιών, καθώς και στη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού από μια νεωτερική οπτική. Τονίζεται ότι η μη νεωτερικότητα δεν μπορεί να αναπαρασταθεί χωρίς τη μεσολάβηση του νεωτερικού, κάτι που καθιστά τις αναπαραστάσεις της μη νεωτερικότητας επιστημολογικά νεωτερικές. Στο δεύτερο τμήμα του βιβλίου γίνεται εκτενής αναφορά στο φινλανδικό έθνος-κράτος και στη χρήση της λαϊκής παράδοσης από το έθνος-κράτος, τόσο για την έλλογη παραγωγή της φινλανδικής νεωτερικότητας όσο και για την κατασκευή της ετερότητας στη Φινλανδία. Οι ιδέες που διατυπώνονται εδώ μπορούν να βρουν αντιστοιχία σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου, όπως και στην Ελλάδα.