Η ΚΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Ο Στέφαν Τσβάιχ έγραψε κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα και τα κείμενά του είναι βαθιά επηρεασμένα από τις θεωρίες της ψυχανάλυσης του Σίγκμουντ Φρόιντ, που είχαν μεγάλη απήχηση εκείνη την εποχή στους διανοούμενους της Ευρώπης. Τα διηγήματά του είναι βαθιές αναλύσεις της ανθρώπινης ψυχής, στα οποία περιγράφει με καταπληκτική ενάργεια τις μικρολεπτομέρειες του χαρακτήρα του κάθε ήρωά του. Όλοι του οι ήρωες είναι τραγικές φιγούρες που εκδηλώνουν ταυτόχρονα το καλό και το κακό.

Το πρώτο διήγημα με τίτλο "Η καταστροφή μιας καρδιάς" είναι το ψυχογράφημα ενός μεσήλικου επιχειρηματία, ο οποίος προσπαθεί να συμβιβάσει την προσωπική του ηθική και ακεραιότητα με τα ερωτικά σκιρτήματα της δεκαεννιάχρονης κόρης του, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Το πραγματικό χρυσάφι όμως βρίσκεται στη διερεύνηση της επίδρασης που μπορούν να ασκήσουν τα ψυχολογικά προβλήματα του ήρωα, στην αδύναμη καρδιά του και στα οργανικά συμπτώματα που τελικά παρουσιάζει.

Στο διήγημα "Το φεγγαρόλουστο δρομάκι" μας διηγείται τη λυπηρή ιστορία ενός προβληματικού συζύγου που προσπαθεί να επανακτήσει τη γυναίκα του που τον έχει εγκαταλείψει, αλλά στην πραγματικότητα βλέπουμε δυο ζωές κατεστραμμένες από τα ψυχολογικά τραύματα που έχουν υποστεί και από τις συνέπειες που αυτά προκαλούν στον άνθρωπο καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Τέλος, στο "Νυχτερινή οπτασία", βλέπουμε τη γλυκόξινη ευτυχία ενός δεκαπεντάχρονου νεαρού που γνωρίζει τον έρωτα υπό τις πιο ρομαντικές συνθήκες, για να καταστρέψει στη συνέχεια ολόκληρη την ερωτική του ζωή περισσότερο λόγω "ειρωνείας της τύχης", παρά λόγω ατυχών κινήσεων που ο ίδιος κάνει.