Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ…

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

Η απουσία από τον ελλαδικό εκδοτικό χώρο μιας ανθολογίας Κωνανταντινουπολιτών πεζογράφων του εικοστού αιώνα με βιογραφικά και εργοβιβλιογραφικά στοιχεία, με εγκυκλοπαιδικό χαρακτήρα, υπήρξε η αφορμή για τη σύνθεση, επιμέλεια και έκδοση του παρόντος βιβλίου.

Η ανθολογία, λοιπόν, απαρτίζεται από λόγιους Κωνσταντινουπολίτες. ’νθρωποι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Πόλη, που είχαν βιώματα, εμπειρίες, όνειρα και προσπάθησαν όλα αυτά να τα μετουσιώνουν σε πεζογραφικά συνθέματα. Δεν ανήκουν όλοι στην ίδια εποχή. Έζησαν σε διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές και πολιτιστικές περιόδους? διαφορετικά υπήρξαν τα πιστεύω, οι στόχοι τους. Σε άλλους καιρούς μεγαλωμένοι οι πρόδρομοι του εικοστού αιώνα, σε άλλους αυτοί που τους ακολούθησαν, και σε διαφορετικούς οι νεότεροι. Οι ρίζες, όμως, οι καταβολές και το υπόβαθρο είναι κοινό. Όπως κοινή παραμένει η πορεία και η ταυτότητά τους.

Για λόγους καθαρά τεχνικούς, η ανθολογία αρμολογήθηκε με χρονικό ορίζοντα από το 1901 μέχρι και το 1997. Βλέπουμε πως τα εκατό αυτά χρόνια υπήρξαν δύο πνευματικές και πολιτιστικές περίοδοι ακμής και μεγαλείου, που συνοδεύτηκαν αντίστοιχα από δύο εξόδους και ξεριζωμούς των λογοτεχνών της Πόλης, και γενικότερα των ομογενών μας. Η πρώτη σημειώθηκε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, και η δεύτερη, με απαρχή το Σεπτέμβριο του 1955, το 1964, με τις μαζικές απελάσεις Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Αυτό που απομένει είναι η αποτίμηση του έργου και της προσφοράς των Κωνσταντινουπολιτών πεζογράφων.