Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Η Ντίλα πίστευε ότι ο γάμος της με τον Σαμ θα διατηρούσε πάντα την παραμυθένια λάμψη ενός ρομαντικού μυθιστορήματος. Έτσι άλλωστε είχε ξεκινήσει: "Τον είχε δει για πρώτη φορά μια Δευτέρα πρωί, όταν εκείνος μπήκε στην αίθουσα αναμονής του πατέρα της. Ήταν Ιούλιος... Οι ακτίνες του ήλιου άστραφταν πάνω στον σκελετό των σοβαρών του γυαλιών και έκαναν τα καλοχτενισμένα, ξανθά του μαλλιά να γυαλίζουν. Και η Ντίλια θυμόταν ακόμα τον πόθο που είχε ξυπνήσει μέσα της, δονώντας την ως μέσα στα σωθικά της, θαρρείς και είχε σκύψει πάνω σ' ένα βαθύ φαράγγι".