Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ

«Τον έρωτα τον πεθύμησε σαν ξαναγέννημα και τον βίω¬σε σαν αρρώστια. Αρρώστια, από τα πρώιμα συμπτώματα (εκείνη τη γλυκιά, την παραπλανητική αδυναμία) ως το ξέσπασμά της, ως τη διάλυση ξαναγέννημα, απ’ το κενό ονειροπόλημα ως την ενέργεια που απελευθερώνει η έκρηξη ενός μπουμπουκιού, μυριάδες μπουμπούκια, ένας κήπος της Εδέμ, του εαυτού άνοιξη». Η βιαιότητα της ζωής στην παιδική ηλικία, μεταμφιεσμένη σε παιχνίδι, αποκαλύπτεται ως τραύμα με την ενηλικίωση, με τον έρωτα, με τον θάνατο των αγαπημένων, λαμπρύνοντας και σκοτεινιάζοντας τον κόσμο, ως αρρώστια, ως πόνος ατομικός και συλλογικός. Αυτά τα στάδια διέρχεται ο ήρωας του μυθιστορήματος, μέσα από κύκλους, ευθείες και τεθλασμένες πορείες, που αρχίζουν από την καρδιά και καταλήγουν στο μυαλό, μέσα από βιώματα και μνήμες που ανασταίνονται μεταμορφωμένα.