Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΗΛΙΘΙΟΥ(Η ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ)

Ένας τόνος μελαγχολικός μα και πολύ θελκτικός διαπνέει όλο το έργο. Ο Φελίξ ντε Αθούα αισθάνεται άπειρη επιείκεια για όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες χωρίς ωστόσο να παραλείπει να περιφρονεί και να σαρκάζει ό, τι είναι πρωτόκολλο και όσους είναι δουλικά προσκολλημένοι σ' αυτό και, αφού χειραγωγήσει τον αναγνώστη του μέσα από λαβυρινθώδεις δρόμους, τον αφήνει να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα στα ερωτήματα: τι είναι και σε τι καταλήγει η ευτυχία; Είναι πράγματι η ευτυχία μια εξωπραγματική κατάσταση και τη νιώθει κανείς σπάνια ή είναι ανέφικτο ιδανικό;