Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ

Τον αγαπούσα. Λαχταρούσα να γίνουμε νερό να χυθούμε ο ένας μέσα στον άλλο, όπως χύνεται ο Γαλαξίας στην καρδιά του Αυγούστου. Όμως την ίδια στιγμή η σάρκα μου συμπαγής και θωρακισμένη αρνούνταν να παραιτηθεί από τη στειρότητα και την αλαζονεία της.

Σούρουπο. Ο ήλιος στέλνει ένα χρυσό ποτάμι στην υγρή αμμουδιά. Το λινό μου μπλουζάκι κυλάει στην άμμο, η καρδιά μου καλπάζει, ο αέρας μυρίζει αρμυρίκια και τα φιλιά του θάλασσα.

Τα χέρια του σκαρφαλώνουν σε είκοσι χρονών κορφές, που σχεδόν αγνοούσα πως έχω, και το σουτιέν πρέπει να ξεκουμπωθεί, αλλά τον δυσκολεύει. Τότε έρχεται ο διάβολος να χωθεί στις πιο αφύλακτες γωνιές του μυαλού μου.