Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΞΕΡΙΖΩΜΟΥ

Mubadele! Ανταλλαγή! Κατακαλόκαιρο του 1924 και μεγάλο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού, ξεριζώνεται από τα χώματα των αλησμόνητων πατρίδων και ξεκινά για την μητέρα Ελλάδα!

Ανάμεσά τους και μια μητέρα, η Ελένη, με τα τρία μικρά παιδιά της. Τον Ιουστίνο, τον Σταυράκη και την Γεσθημανή. Ξεριζώνονται απ' τον τόπο τους, απ' το σπίτι τους... Η περιουσία τους, οι φίλοι τους, η ζωή που έχτισαν, όλα, εγκαταλείπονται... Αφήνουν το ιερό χώμα που σκεπάζει τους νεκρούς τους... Θα τους αφήσουν εκεί, οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν ν’ ακολουθήσουν....

Ο σπαραγμός του αποχαιρετισμού, αιωρείται πάνω απ’ το πακεταρισμένο νοικοκυριό, μέσα στα σκοτεινά αναστατωμένα δωμάτια του πατρικού σπιτιού. Λίγο πριν το μεγάλο ταξίδι, βγαίνουν φωτογραφία στο μπαλκόνι του σπιτιού, να 'χουν να το θυμούνται. Κι ύστερα, μια εικόνα τοποθετείται μ' ευλάβεια σ' ένα μποχτσά... Και το κλειδί της εξώπορτας, ένα μαύρο μεγάλο κλειδί, μ' ένα σταυρό στην κορυφή, κρύβεται βιαστικά στον κόρφο της μάνας. Θα γυρίσουν και θα βάλουν και πάλι το κλειδί στην εξώθυρα. Θα το κατορθώσουν άραγε...;

Κι η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει... Οι χαρές που τους σημάδεψαν μέχρι τώρα κι οι λύπες, μένουν πίσω, στην αγαπημένη Καππαδοκία, σ’ αυτόν τον παράξενο τόπο με τις αρχαίες υπόγειες πολιτείες. Πρέπει να περάσουν τη θάλασσα που τους χωρίζει από την νέα τους πατρίδα. Κρατώντας τα παιδιά της απ’ το χέρι, ξεκινά το ταξίδι... Τί θ' απογίνουν; Ποια θα είναι η μοίρα τους; Κι η γλυκιά Ελλάδα, που έκρυβαν τη σημαία της στο μπαούλο τους απ’ το φόβο των Τούρκων, πώς θα τους υποδεχτεί;

Νεβσεχίρ (Νεάπολη), Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη (Νεάπολη), 3 πόλεις σε μια ιστορία. Το κουράγιο της Ελένης μέσα σε λίγες λεξούλες... «Ας φθάσουμε εκεί ζωντανοί, κι έχει ο Θεός!».