Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ

Μην κοιτάς τα μάτια μου Ορφέα!
Καθώς κοιμάμαι τρέχω δυνατά στους δρόμους σου.
Έρχεσαι να με πάρεις,
μ’ έχεις ήδη καταλείψει
εκπνέοντας τους ανέμους σου στα χείλη μου,
να ξυπνήσω, να σ’ αποθεώσω!
Ω! Μοναξιά!
Μια στιγμή δεν μ’ άφησες μόνη,
να υπάρξω άδεια!
Έλα φως μου να υπάρξεις μέσα μου!
Ως καρπό της αγάπης
έχω εσένα στην κοιλιά μου,
να έρθεις στα έγκατα του κορμιού
να δώσεις φως απαράδοτο της γνώσης,
που λέαινα φτερωτή στους ουρανούς,
δεν πέταξε ποτέ κάτω από ανθρώπου σκέπη,
παρά μόνον ψηλότερα από εκείνον,
στους αιθέρες ξανοίγεται να σκορπίσει τα όνειρα
στους επίμονους εραστές της.
Δεν γεννήθηκα για να ζω κοιμισμένη,
παρά μόνον για να ονειρεύομαι!