Η ΕΓΧΡΩΜΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ο λαγός μπορεί να ξεγελά την αλεπού, αλλά τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να ξεγελούν το ένα το άλλο. Ο έγχρωμος άνθρωπος διαπερνά με το βλέμμα του τον λευκό, όταν ο λευκός ομιλεί περί "ανθρωπότητος" και αιωνίας ειρήνης. Οσμίζεται την αδυναμία και την αβουλία του λευκού να υπερασπισθεί τον εαυτό του. Γι' αυτό είναι απαραίτητη μία μεγάλη εκπαιδευτική προσπάθεια: αυτή που έχω αποκαλέσει "πρωσσική" ή αυτή που άλλοι μπορούν να αποκαλέσουν "σοσιαλιστική".
Τι σημασία έχουν οι λέξεις!

Πρέπει να είναι μία εκπαίδευση που αφυπνίζει την κοιμωμένη ενέργεια όχι με την διδαχή αλλά με το ζωντανό παράδειγμα, με την ψυχική ανατροφή, η οποία αναδεικνύει ό, τι υπάρχει ακόμα, το ενδυναμώνει και το κάνει να ξανανθήσει. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να είναι κουρασμένος.
Ο κίνδυνος κρούει την θύρα.

Οι έγχρωμες φυλές δεν είναι ειρηνιστικές. Δεν προσκολλώνται σε μία ζωή της οποίας η διάρκεια είναι η μόνη της αξία. Αδράχνουν το ξίφος όταν εμείς το αφήνουμε κάτω. Κάποτε φοβούνταν τον λευκό άνθρωπο, ενώ τώρα τον περιφρονούν. Στα μάτια τους διαβάζουμε την καταδικαστική απόφαση, όταν οι άνδρες και οι γυναίκες της λευκής φυλής συμπεριφέρονται μπροστά τους όπως συνηθίζουν να κάνουν στις πατρίδες τους ή ακόμη και στις ίδιες τις έγχρωμες χώρες. Κάποτε ήταν γεμάτοι τρόμο μπροστά στην εξουσία μας, όπως και ο γερμανικός λαός μπροστά στις ρωμαϊκές λεγεώνες. Σήμερα, όταν βρίσκονται οι ίδιοι στην εξουσία, η μυστηριώδης ψυχή τους, την οποία ποτέ δεν πρόκειται να καταλάβουμε, στέκεται και κοιτάζει τους λευκούς από πάνω μέχρι κάτω σαν ένα στοιχείο του παρελθόντος.