Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ

Η Υπατία η Αλεξανδρινή ήταν σπουδαία μαθηματικός και φιλόσοφος. Έζησε στο τέλος του 4ου μ.Χ. αιώνα. Το έξοχο πνεύμα της και η ευθύτητα του χαρακτήρα της αποτέλεσαν πρόκληση για τον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία της εποχής της. Ήταν το σύμβολο της κλασικής παιδείας και της ελεύθερης σκέψης και, όπως ήταν φυσικό ήρθε σε σύγκρουση με τη θρησκευτική εξουσία. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Κύριλλο, για τις φιλελεύθερες ιδέες της. Αφού την κακοποίησαν, διαμέλισαν το σώμα της με θραύσματα από πήλινα αγγεία και το έριξαν ύστερα στην πυρά το 415 μ.Χ. Πλάι στην Αντιγόνη, που καταδικάστηκε σε θάνατο από τον Κρέοντα για την άρνησή της να υπακούσει στους γραπτούς νόμους, στέκει η γενναία και ανυποχώρητη Υπατία.

Με αφορμή το φριχτό της θάνατο από τη θρησκευτική εξουσία της Αλεξάνδρειας ο συγγραφέας του βιβλίου Θεοδόσης Μοσχόπουλος εξεικονίζει με καλειδοσκοπική ροή τη μισαλλοδοξία της ιεροσύνης στην ταραγμένη εκείνη εποχή της ιστορίας. Παράλληλα στηλιτεύει με υπαινικτικό λόγο την υποκρισία και την απληστία του χριστιανικού ιερατείου βγάζοντας στην επιφάνεια με απόλυτη τεκμηρίωση όλη του τη νοσηρότητα.