Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗ

14 Συναντήσεις με έργα του Στήβεν Κινγκ, του Μάικλ Κράιτον, του Τζον Γκρίσαμ και πολλών άλλων, από τον Τόμας Χάρις και τον Μάριο Πούζο ως και τον Ουίλιαμ Γκίμπσον και τον Τζορτζ Πελεκάνος. Καθώς και με τα έργα εξαδέλφων τους από την Αγγλία, όπως ο Τιμ Γουίλοκς, ο Κλάιβ Μπάρκερ και ο Τζον Λε Καρέ. Παράλληλα, έριχνα ματιές σε κινηματογραφικούς ήρωες όπως ο Ιντιάνα Τζόους και ο Ταρζάν, ή στα τηλεοπτικά X-Files. Και φυσικά, έστρεφα το βλέμμα μου πίσω, μέχρι τον Αρετίνο, κάποτε στον Κάφκα ή στον Μπόρχες, αλλά και σε δικούς μας παγκόσμιας εμβέλειας λογοτέχνες όπως ο Καζαντζάκης. Παρακολουθούσα επίσης τους σημερινούς, ακαδημαϊκής φήμης ή και απλώς καταξιωμένους συγγραφείς, όπως τον Μίλαν Κούντερα και τον Πασκάλ Μπρούκνερ ως τον Πολ Όστερ και τον Τομ Γουλφ. Ή κατέφυγα σε μυθιστοριογράφους όπως ο Αλεξ Γκάρλαντ και ο Σιμό, και σκηνοθέτες όπως ο Ταραντίνο και ο Κασοβίτς, με τους οποίους αισθάνομαι τόσο συγγενικά. Συνήθως, όμως, παρέμενα στα χωρικά ύδατα της ποπ κουλτούρας του ύστερου 20ου αιώνα.

Τι ακριβώς έψαχνα να ανακαλύψω; Την δική μου Αμερική. Την τόσο διαφορετική από εκείνη του Κολόμβου και του χάρτη. Την ήπειρο όπου το λόγιο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα συναντά το λαϊκό αμερικάνικο. Την ήπειρο όπου συντελείται μια σύνθεση της υψηλής με την μαζική λογοτεχνία.