Η ΔΕΞΙΑ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ ΣΤΟ ΚΚ (ΜΠ.) ΤΗΣ ΕΣΣΔ

Το κείμενο με τίτλο «Για τη Δεξιά Παρέκκλιση στο ΚΚ(Mπ.) της ΕΣΣΔ» αποτελεί ομιλία του Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν που εκφωνήθηκε στην Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής και της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής του ΚΚ(Μπ.) της ΕΣΣΔ στις 22 Απρίλη 1929.

Η ομιλία αυτή έγινε σε μια περίοδο που το ΚΚ(Μπ.) προσανατολίζεται στο ξεπέρασμα της ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική) και στην ανάπτυξη του κινήματος της κολεκτιβοποίησης στη γη, της εκβιομηχάνησής της και της εξάλειψης των κουλάκων (καπιταλιστών γης) ως τάξη, την άνοδο της σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισης της χώρας μέσα από το σχεδιασμό του Πρώτου Πεντάχρονου Πλάνου, πολιτική που χαρακτηρίστηκε ως «πολιτική επίθεσης του σοσιαλισμού στον καπιταλισμό». Σχετική απόφαση είχε παρθεί από το 15ο Συνέδριο του ΚΚ(Μπ.) το 1927 που εξάγγειλε την κολεκτιβοποίηση της αγροτικής οικονομίας.

H «πολιτική επίθεσης του σοσιαλισμού», συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση των καπιταλιστών που ωφελήθηκαν από τη ΝΕΠ, κυρίως των κουλάκων και την αντίδραση μεσαίων και καθυστερημένων φτωχών αγροτών που επηρεάζονταν από αυτούς. Αυτή η κοινωνική αντίδραση εκφράστηκε και μέσα στις γραμμές του ΚΚ(Μπ.) στην Κεντρική Επιτροπή του και στο Πολιτικό του Γραφείο, μέλη του οποίου ήταν οι Μπουχάριν, Τόμσκι και Ρίκοφ που συγκρότησαν οπορτουνιστική φράξια, που υποστήριζε τη συνέχιση της πολιτικής της ΝΕΠ επ' αόριστον.

Ο Ι. Β. Στάλιν στην ομιλία του αναφέρεται επίσης σε βασικές διαφωνίες της πλειοψηφίας της ηγεσίας του ΚΚ(Μπ.) με τον Μπουχάριν σε σχέση με τη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ο Μπουχάριν ως πρόεδρος της Κ.Δ. διαμόρφωσε θέσεις για το 6ο Συνέδριό της, που μάλιστα τις μοίρασε στα άλλα κόμματα, πριν ακόμα εγκριθούν από την αντιπροσωπία του ΚΚ(Μπ.) της ΕΣΣΔ. Οι θέσεις αυτές υπονοούσαν πως το επαναστατικό κίνημα έπρεπε να μπει σε περίοδο «συγκέντρωσης δυνάμεων» και όχι προετοιμασίας για επόμενες αποφασιστικές μάχες, για νέα επαναστατική άνοδο. Ενώ κρατούσαν ανεχτική στάση απέναντι στη λεγόμενη «αριστερή» σοσιαλδημοκρατία και στις δεξιές παρεκκλίσεις στα ΚΚ.

Η έκδοσή αυτή του έργου του Ι. Β. Στάλιν αποτελεί συνέχεια στην έκδοση σειράς κειμένων της περιόδου της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, προσπάθεια που θα συνεχιστεί με την έκδοση και άλλων έργων.