Η ΔΕΡΜΑΤΟΣΤΙΞΙΑ

Εκείνος που ήθελε να επισκεφτεί τις συνοικίες του πρόχειρου έρωτα, νοίκιαζε κουβαλητές με μεγαλοπρεπή δερματοστιξία. Οι γυναίκες στη Γιοσιβάρα και στο Τατσούμι ήταν ξετρελαμένες με τους καλαίσθητα δερματοστιγμένους άνδρες. Για να μην αναφερθώ μόνο στους τυχοδιώκτες και στους πυροσβέστες. Κατά αυτόν τον τρόπο δεν καλλωπίζονταν μόνο απλοί πολίτες, αλλά και μερικοί Σαμουράι. Στις συναντήσεις τατουάζ που διοργανώνονταν από καιρό σε καιρό έδειχναν οι συμμετέχοντες τα πολύχρωμα κορμιά τους, περηφανεύονταν για τις θαυμάσιες επινοήσεις τους, την πρωτοτυπία των σχεδίων και ασκούσαν μεταξύ τους κριτική.

Έρχονταν εκεί κι ένας νεαρός, επιδέξιος δερματοστίκτης ο Σεΐκιτσι. Όλοι τον επαινούσαν ως μεγάλο καλλιτέχνη, που δεν είχε τίποτε να ζηλέψει εάν συγκρίνονταν με έναν Τζαριπούν από την Ακασούκα, έναν Γιατσουχέι από την συνοικία Ματσουσίμα ή έναν Κονκότζιρο.

Το δέρμα πολλών ανθρώπων είχε απλωθεί σαν ολόλευκος, μεταξένιος καμβάς κάτω από την βελόνα του. Τα πιο αξιέπαινα έργα στις συναντήσεις τατουάζ προέρχονταν από το χέρι του. Εάν ο Νταρούμα Κιν ήταν γνωστός για τις φωτοσκιάσεις, αν ο Καρακούζα Γκόντα φημίζονταν για τη δεξιοτεχνία του στις πορφυρού χρώματος δερματοστιξίες, τότε ο Σεΐκιτσι ήταν γνωστός για τις αυθεντικές του συνθέσεις και τη μαγευτική καθαρότητα χάραξης των γραμμών.