Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ

Είμαι η Τόνια...Από μικρή θυμάμαι, όταν κάποιος με ρωτούσε ποιός είναι ο σεξουαλικός μου προσανατολισμός, απαντούσα πως ήμουν bisexual (αμφιφυλόφιλη δηλαδή).
Αυτό κράτησε αρκετά χρόνια, καθ' όλη τη διάρκεια της εφηβείας μου, όπου είχα κάποιες σχέσεις με αγόρια, για τα οποία όμως δεν ένιωθα την παραμικρή έλξη, πόσο μάλλον να έχω και συναισθήματα. Έκανα και γνωριμίες με κορίτσια, για τα οποία ένιωθα κάποια πράγματα, όμως δυστυχώς ήταν μονόπλευρο.
Αναζητούσα τον έρωτα μαζί τους ο οποίος όμως, κατά κύριο λόγο, έμενε ανεκπλήρωτος. '' Σεξ, σεξ, σεξ...'' Η λέξη αυτή αντηχούσε στο μυαλό μου. Διαρκώς αναρωτιόμουν γιατί όλοι και όλες ήθελαν μόνο αυτό από ' μένα.
Ώρες - ώρες αναρωτιόμουν γιατί ζούσα...Αν άξιζα να πάρω αγάπη και να δώσω. Αν είχα αξία γενικά σαν άνθρωπος. ''Γιατί σ' εμένα?'' ρωτούσα συνέχεια τον εαυτό μου. ''Γιατί να μη μπορώ να κάνω τους άλλους δίπλα μου να με αγαπήσουν?''
Ερωτήματα που έμειναν χρόνια αναπάντητα. Ίσως και για πάντα... Ποιός ξέρει? Σημασία είχε πως εγώ ήμουν διατεθειμένη να αγαπήσω εάν μου δινόταν η ευκαιρία.
Σιγά-σιγά κατάλαβα ότι δεν ήμουν bisexual, αλλά λεσβία. 100 τοις 100 ομοφυλόφιλη , πράγμα το οποίο δεν κατάλαβαν ποτέ οι άντρες που μου έκαναν καμάκι στο δρόμο, μιας και πάντα ήμουν πολύ θηλυκή.
Η μητέρα μου στην αρχή, όταν το συζήτησα πρώτη φορά μαζί της, αρνούνταν να το δεχτεί. Ευτυχώς όμως κάποια στιγμή το κατάλαβε και σταμάτησε τις σκηνές.
Εκείνη την περίοδο της ζωής μου το συνειδητοποίησα μέσα μου και το πήρα απόφαση, αν και πιστεύω πως άργησα λίγο. Δε γινόταν όμως διαφορετικά.
Έπιανα τον εαυτό μου συχνά στο δρόμο να κοιτάζω και να χαζεύω για ώρα τις εμφανίσιμες γυναίκες που περνούσαν. Αντιθέτως, να κοιτάξω άντρα ούτε λόγος!
Έτσι λοιπόν ένα πρωί στάθηκα μπροστά από τον καθρέφτη και χαμογελώντας είπα με αυτοπεποίθηση: ''Είμαι η Τόνια και είμαι λεσβία...''