Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

Ο ΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΟΣ ΜΥΘΟΣ, ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΕ

Για περισσότερους από 27 αιώνες, ο μύθος της Περσεφόνης κατέχει κεντρική θέση στο συλλογικό ασυνείδητο του δυτικού πολιτισμού και έχει προκαλέσει πολλές και διαφορετικές ερμηνείες.

Ο βαθιά θρησκευτικός "Ομηρικός Ύμνος στη Δήμητρα", και η κοσμική εκδοχή της ιστορίας του από τον Οβίδιο στις "Μεταμορφώσεις" και τα "Fasti" καθώς και από τον Κλαυδιανό στο έργο του "De Raptu Proserpine - Η Αρπαγή της Περσεφόνης", είναι οι πηγές με τη μεγαλύτερη επιρροή και από τις οποίες οι συγγραφείς έχουν επανειλημμένα αναδημιουργήσει τις "εικόνες" του αρχέτυπου και έτσι να εμφανίζονται επαναλαμβανόμενα αφηγηματικά μοτίβα, εικόνες και σύμβολα. Η δημοτικότητά τους τις δύο τελευταίες χιλιετίες συνετέλεσε ώστε να διαδοθεί ευρέως ο μύθος αυτός και στους Δυτικούς λατινόφωνους πολιτισμούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, διανύοντας μια διαρκή πορεία έως τις ημέρες μας.

Ο μύθος της Περσεφόνης, είναι ένα παλίμψηστο που αποκαλύπτει κεντρικές αλλαγές στη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του φυσικού κόσμου, κατά τη διάρκεια των χιλιετιών.

Μεγάλες προσωπικότητες της παγκόσμιας λογοτεχνίας όπως οι, Δάντης, Αριόστο, Σαίξπηρ, Τζων Μίλτον, Σίλερ, Νοβάλις, Έγελος, Γκαίτε, Μαίρη Σέλλεϋ, Ντοστογιέφσκι, Έζρα Πάουντ, Σαλβατόρε Κουαζίμοντο και Μάριο Λούτσι, αλλά και διάσημοι μουσουργοί όπως οι Μοντεβέρντι, Λουλλί, Μότσαρτ, Παϊζιέλλο, Σούμπερτ και Στραβίνσκι, αποτελούν ένα μικρό μόνο, αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα μεγάλων δημιουργών, οι οποίοι μέσα από τα έργα τους συνέβαλαν ώστε να διατηρηθεί ο Ελευσινιακός μύθος στον σύγχρονο κόσμο στο πέρασμα των αιώνων.