Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ

ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΤΡΩΙΚΟΥ ΜΥΘΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Τα έπη που αποδόθηκαν στον Όμηρο είναι το πρώτο συνειδητό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ήταν περίπου μοιραίο εκείνες οι δύο αλληλοσυμπληρούμενες ιστορίες (ένας μεγάλος πόλεμος που γεννάει οργή και μια μεγάλη επιστροφή που κυβερνιέται από τον νόστο) να καθορίσουν την εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης. Κάθε κλασικό πνευματικό δημιούργημα (ας πούμε: η τραγωδία ή η ηθική φιλοσοφία) προσδιορίστηκε από τους όρους και την προθετικότητα με την οποία προσέλαβε το ήδη μυθικό ομηρικό corpus.

Η «Αρνηση του έπους» προσπαθεί να παρακολουθήσει αυτό το εγχείρημα με άξονα τον κατεξοχήν ηρωικό μύθο, τον Τρωικό. Στην ελληνιστική ποίηση η ομηρική μυθολογία απονευρώνεται, οι αφηγήσεις για τον πόλεμο της Τροίας γίνονται αίτια και γενεαλογίες, το έπος σμικρύνεται σε επύλλιο και ελεγεία, ο αρχετυπικός Αχιλλέας γίνεται παθητικός εραστής...