Η ΑΜΟΙΒΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΩΣΤΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 1989

Το παρόν έργο στοχεύει στην ερμηνευτική προσέγγιση και ανάλυση της έννοιας της αμοιβής στο δίκαιο της θαλάσσιας αρωγής. Επίκεντρο αποτελεί η διερεύνηση του περιεχομένου και της λειτουργίας των άρθρων της Διεθνούς Σύμβασης του 1989 που αφορούν στην αμοιβή του διασώστη με έμφαση στα άρθρα 12 και 13, χωρίς όμως να αγνοούνται οι εγχώριες ρυθμίσεις, καθώς λαμβάνονται ταυτόχρονα υπ’ όψιν τα πορίσματα της ημεδαπής και αλλοδαπής θεωρίας και νομολογίας. Επιπλέον, όσον αφορά στον ΚΙΝΔ (ν. 5020/2023), ερμηνευτική αναφορά γίνεται στις σχετικές με το θέμα διατάξεις.

Με άλλα λόγια, η στόχευση της μελέτης είναι η διερεύνηση των προϋποθέσεων για την παροχή της αμοιβής στον αρωγό, η αμοιβή αυτή καθ’ εαυτή, καθώς και τα κριτήρια για τον καθορισμό της και ακολούθως εξετάζεται η διάσωση των προσώπων και το πταίσμα του αρωγού. Ειδικότερα, η μελέτη διαιρείται σε τέσσερα τμήματα: την Εισαγωγή, όπου περιέχονται οι προκαταρκτικές παρατηρήσεις της προβληματικής και ο στόχος και το διάγραμμα της μελέτης, το Πρώτο Μέρος, όπου παρατίθεται το ισχύον νομικό πλαίσιο και τα συνδεόμενα με αυτό νομικά ζητήματα και τα όρια δράσης του διασώστη, το Δεύτερο Μέρος, που αφορά στις προϋποθέσεις για παροχή της αμοιβής του διασώστη, το Τρίτο Μέρος, που αφορά στην αμοιβή και το Τέταρτο Μέρος, που αφορά στη διάσωση των προσώπων και το πταίσμα του αρωγού.