Η ΑΓΡΙΑ ΣΚΕΨΗ

H 'Αγρια Σκέψη, δημοσιευμένη το 1962, περιλαμβάνει την καλύτερη έκθεση των νόμων οι οποίοι, σύμφωνα με τον Levi-Strauss, διέπουν την ανθρώπινη νόηση στις κοινωνίες χωρίς γραφή. Ως «άγρια σκέψη» ο Γάλλος ανθρωπολόγος όρισε τη μορφή εκείνη της σκέψης που αναδύθηκε κατά τη νεολιθική περίοδο και η οποία οδήγησε στην ανακάλυψη των «τεχνών του πολιτισμού»: στην κεραμική, στην υφαντική, στη γεωργία και στην εξημέρωση των ζώων, δραστηριότητες που εξακολουθούν να αποτελούν τα ερείσματα της ανθρώπινης ζωής. Η αρχή των ανακαλύψεων αυτών θα πρέπει να αναζητηθεί στην επιμονή της άγριας σκέψης να παρατηρεί την εμπειρική ποικιλομορφία και να την εκμεταλλεύεται πρωτίστως θεωρητικά, προκειμένου να καταστήσει σημαίνοντα τον πραγματικό κόσμο.

Σε αντίθεση με τον δυτικό ορθολογισμό, η σκέψη των μη δυτικών κοινωνιών εξακολούθησε να βασίζεται στα δεδομένα των αισθήσεων, φτάνοντας με τον τρόπο αυτό στη δημιουργία μιας «επιστήμης του συγκεκριμένου».

Το όνομα του Levi-Strauss συνδέεται με το επιστημολογικό παράδειγμα της «δομικής ανθρωπολογίας», το οποίο βασίστηκε στην επιλεκτική μεταφορά ορισμένων αρχών της δομικής γλωσσολογίας του F. De Saussure, όπως αυτή τροποποιήθηκε από τη φωνολογία των N. Trubetzkoy και R. Jakobson. Η προσέγγιση που εισηγήθηκε ο Levi-Strauss ξεπέρασε τα όρια της ανθρωπολογικής θεωρίας και επηρέασε μια σειρά επιστημονικούς κλάδους όπως, μεταξύ άλλων, η ψυχανάλυση, η πολιτική θεωρία, η φιλοσοφία ή η λογοτεχνική κριτική.

Παρά το γεγονός ότι σήμερα πλέον η δομιστική προσέγγιση έχει διακλαδιστεί στα ποικίλα μεταδομιστικά ρεύματα, το έργο του Levi-Strauss παραμένει «κλασικό», και για τους νέους δρόμους που διάνοιξε για την ανθρωπολογική σκέψη αλλά και για το όραμά του για μια ισότιμη αποτίμηση των πολιτισμικών εκφράσεων όλων των κοινωνικών ομάδων, είτε αυτές ανήκουν στον δυτικό κόσμο είτε στις ταχύτατα εξαφανιζόμενες κοινωνίες των επονομαζόμενων «αγρίων». Ε.Κ.