Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

'Ανοιξα για δεύτερη φορά τα φτερά μου.

Θα γίνεις η συντρόφισσα ενός νέου που πετά σαν αϊτός ψηλά στα βουνά και περνά τις νύχτες του ξαποσταίνοντας σαν λιοντάρι στους αγριότοπους;

Θα είσαι ικανοποιημένη με την αγάπη ενός άντρα που δέχτηκε την αγάπη σαν φίλο μα δε θα την αφήσει να γίνει αφέντης του;

Θα μπορέσεις ν' αρκεστείς στον πόθο μιας καρδιάς συνεπαρμένης κι όμως απρόθυμης να παραδοθεί, μιας καρδιάς που καίγεται μα δε θα γίνει στάχτη;

Θα γαληνέψεις με τη στοργή μιας ψυχής που τρέμει στην καταιγίδα μα δε λυγίζει, που σείεται στη θύελλα μα δεν ξεριζώνεται;

Θα είσαι ευχαριστημένη μ' εμένα για σύντροφο, ένα σύντροφο που δε γυρεύει να γίνει μήτε αφέντης μήτε σκλάβος;

Εάν ναι, τότε, να το χέρι μου. Πάρε το στο λεπτεπίλεπτο χέρι σου. Να το κορμί μου. Αγκάλιασέ το με τα όμορφα μπράτσα σου. Να τα χείλη μου. Φίλησέ τα μ’ ένα αργό, βαθύ, σιωπηλό φιλί.