HOME AT LAST

«Η Έλενα Ακύλα αγαπάει τις ιστορίες. Αυτό το δηλώνει και στα κείμενα που έγραψε μέσα στην πανδημία με τίτλο “Το πάρτι ως μια χώρα ελευθερίας” (2021), όπου το εγκαταλελειμμένο τοπίο του Δυτικού Αεροδρομίου του Ελληνικού γίνεται αφορμή για μια αναπόληση του ανέμελου, και χωρίς άγχος για το μέλλον, αιώνιου παρόντος της παιδικής ηλικίας. Ο εμβληματικός υδατόπυργος της αμερικανικής βάσης στη Γλυφάδα, οι πισίνες των ξενοδοχείων, ο Πήτερ Παν και οι ταινίες Mad Max, τα πάρτι των Αμερικανών τουριστών και τα αεροπλάνα που απογειώνονταν τα ξημερώματα, σηματοδοτούν μια εποχή που η ονειροπόληση ήταν ακόμα δυνατή και το παρόν γεμάτο δυνατότητες. Μέσα στις αναμνήσεις της Ακύλα, όμως, είναι και η ίδια η χώρα που μοιάζει να διάνυε μια παιδική ηλικία. Ήταν τα 80s. Μια εποχή δοξαστικής κιτς αμερικανολατρείας και κάλπικης οικονομικής ξεγνοιασιάς.

Στη χώρα της παιδικής ηλικίας «τα σύνορά του [υδατόπυργου] σηματοδοτούσαν την επιστροφή στο σπίτι», γράφει η καλλιτέχνις. Ο νόστος είχε λύση, η επιστροφή ήταν δυνατή, όπως και η κατασκευή της ουτοπίας.