ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟ ΠΟΥΛΙ;

Εκκινώντας από τον Ίωνα, τη «λιγότερο τραγική» από τις τραγωδίες του Ευριπίδη -περισσότερο θα του ταίριαζε ίσως ο χαρακτηρισμός «ειρωνικό δράμα»-, ο Χ.Α. Χωμενίδης γράφει ένα έργο που διαλαμβάνει -ανάλαφρα, μα καίρια- θεμελιώδη, διαχρονικά ζητήματα: Τις ρίζες κάθε ανθρώπου και τη σχέση του με τους γονείς του, βιωμένη ή φαντασιακή, την εξουσία και την ανάγκη της να προεκτείνεται στο μέλλον, τον γάμο ως φρίκη και ως φωλιά, τον έρωτα που φθίνει και τον πόθο που αναπάντεχα ανθίζει.

Κορφολογώντας σύμβολα, αρχέτυπα, κοινούς τόπους, πλουτίζοντας το έργο με τραγούδια και χορούς, ο Χωμενίδης παραδίδει ένα έργο ευφρόσυνο, λαμπερό, που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να στηθεί ένα λαϊκό γλέντι. Σε αυτό ακριβώς ελπίζει. Οι θεατές να φύγουν από το θέατρο λυτρωμένοι, χαρούμενοι. Ξέχειλοι από λαχτάρα να πιουν, να φάνε, να βουτήξουν γυμνοί στη θάλασσα ή στο κρεβάτι.