ΓΙΑ ΤΙ ΜΙΛΑΩ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ

Το 1982, αφού πούλησε το τζαζ μπαρ του για να αφοσιωθεί στη συγγραφή, ο Μουρακάμι άρχισε να τρέχει για να διατηρείται σε φόρμα.
Έναν χρόνο αργότερα, είχε ολοκληρώσει μόνος του τη διαδρομή Αθήνα-Μαραθώνας και πλέον, έπειτα από δεκάδες τέτοιους αγώνες, χωρίς να υπολογίζουμε τα τρίαθλα και τα βιβλία του που έχουν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, αναλογίζεται την επίδραση που είχε το άθλημα στη ζωή του και, ακόμα πιο σημαντικό, στη γραφή του.

Ημερολόγιο προπόνησης, ταξιδιωτικό χρονικό και συνάμα αναπόληση, το αποκαλυπτικό αυτό βιβλίο μιλάει για την τετράμηνη προετοιμασία του για τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης το 2005 και μας ταξιδεύει σε μέρη όπως οι κήποι του ιερού Μέιζι στο Τόκιο, όπου κάποτε μοιράστηκε τη διαδρομή με έναν Ολυμπιονίκη, και ο ποταμός Τσαρλς στη Βοστόνη, ανάμεσα σε νεαρές γυναίκες που τον ξεπερνούν σε ταχύτητα. Μέσα από αυτό το μαγευτικό πρίσμα του αθλητισμού ξεδιπλώνεται ένα πανόραμα αναμνήσεων και στοχασμών: η στιγμή της έμπνευσης όταν αποφάσισε να γίνει συγγραφέας, οι μεγαλύτερες επιτυχίες αλλά και απογοητεύσεις, το πάθος του για παλιούς δίσκους από βινύλιο.

Αστείο και σοβαρό, παιχνιδιάρικο και φιλοσοφικό, το απομνημόνευμα του Χαρούκι Μουρακάμι είναι αποκαλυπτικό, τόσο για τους θαυμαστές του όσο και για τους αθλητές που βρίσκουν παρόμοια ικανοποίηση στο τρέξιμο.