ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ

Στον τρίτο όροφο, δεν υπήρχαν άλλοι «ύποπτοι» μιας και εκτός από τον Τεό έμενε ένας συνταξιούχος στρατιωτικός ο κυρ-Θόδωρας που είχε περάσει πια στην τρίτη σειρά εφεδρείας και η Ασπασία, μια δεσποινίς που ο Θεός να την κάνει δεσποινίδα. Φορούσε κάτι χονδροειδέστατα γυαλιά που της έκαναν τα μάτια σαν του κοκωβιού και τα πόδια της ήταν σαν κουλούρια Θεσσαλονίκης. Καταφερόταν συχνά εναντίον του χαρακτηρίζοντας τον έκφυλο. Παλιά κοκκίνιζε όταν την πείραζαν, τώρα ...κοκκινίζει όταν πειράζουν τις ίίλλίς. Η αλήθεια είναι ότι θα είχε άλλη εντύπωση αν είχε περάσει από το στρογγυλό κρεβάτι. Τέτοιου είδους υποθέσεις διαφωτίζονται μόνον όταν σβήσουν τα φώτα. Όσες από τις επισκέπτριες τοο τρίτου ορόφου δεν έδιναν στοιχεία, ανάγκαζαν την κυρία Κατίνα να τα βρει από μόνη της γιατί μία θυρωρός που σέβεται τον εαυτό της, όταν μάλιστα είναι και οικονόμος και λέγεται και Κατίνα, πρέπει να είναι πάντα ενημερωμένη. Κατάφερνε με ιδιαίτερη μαεστρία να γνωρίζει τα πάντα δίνοντας την εντύπωση ότι δεν ξέρει τίποτα. Το κύριο χαρακτηριστικό του μεσάζοντα είναι ότι δεν είναι μες στη μέση.