ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟ ΠΕΤΡΑΡΧΗΣ

Είναι γεγονός πως από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Γερμανία με είχε απασχολήσει σοβαρά ο υπέροχος ποιητής της πρώιμης Αναγέννησης Φραντζέσκο Πετράρχης, μάλιστα είχα ετοιμάσει και μια μικρογραφία για ποιήματά του, που έκτοτε έμεινε στα συρτάρια μου ανέκδοτη και κάπου σαράντα τόσα χρόνια αργότερα βάλθηκα να την ξαναδουλεύω, έτσι προέκυψε το μικρό αυτό βιβλιαράκι.

Το Μυστικισμό και Σχολαστικισμό διαδέχεται η Αναγέννηση που θα επηρεάσει πρώτα την Ιταλία, που σίγουρα αποτελεί και τον κύριο κορμό της και την περαιτέρω εξελικτική πορεία της, ωστόσο αναμφίβολα δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί, αν δεν αναβαπτίζονταν στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Με μια πρώτη ματιά στην ποίηση των μυστικιστών και σχολαστικών δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε πρώτιστα στον συνδετικό κρίκο των μυστικιστών και αναγεννησιακών, που δεν είναι άλλος από τον γνωστό μας Δάντη Αλιγκιέρη(1265-1321) αφού πρώτος αυτός διατύπωσε σαφώς τον πλήρη ορισμό της ποίησης, που όπως έγραψε στον Convivio του, η ποίηση είναι φτιαγμένη από λέξεις εναρμονισμένες με μουσικό δεσμό (Per legame musaico armonizzate). Ας δούμε όμως την εξελικτική πορεία, αναφέροντας τους πιο σημαντικούς μυστικιστές ή σχολαστικιστές κατά χρονολογική σειρά. Πρόκειται για τους: Franz von Assisi(1181-1226), Thomas von Celano(1190-1255), ) Albertus Magnus(1193-1280), Bonaventura(1221-1274), Thomas von Aquin(1225-1274), Jacopone de Todi(1230-1306) και ο γερμανός Meister Eckhart(1260-1327) ο οποίος διατύπωσε και την βαθύτερη έννοια του μυστικισμού, δηλαδή πως ο (Gott gebiert sich in die Seele hinein)Τον προηγούμενο αιώνα ωστόσο στην υπόλοιπη Ευρώπη η ποίηση των ιπποτών και οι τροβαδούροι καλοναρχούσαν από τη νότια Ευρώπη, από την Ισπανία ως τις σκανδιναβικές χώρες. Βέβαια για να πάμε πιο πίσω η Ισπανία ήταν η πρώτη, που μέσω των Αράβων σπουδαίων φιλοσόφων Αβικέννα και Αβερρόη μπολιάστηκε με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.