ΕΥΤΥΧΕΙΤΕ

«Ευτυχείτε» -είναι παρατήρηση; Ευχή; Ή μήπως ερώτηση χωρίς ερωτηματικό; Τι μπορεί να σημαίνει «Ευτυχείτε» στη διάλεκτο της αυθεντικής, γνήσιας και ανελέητης μισανθρωπίας; Καθένας από τους 211 αφορισμούς του «Ευτυχείτε» ξεγυμνώνει και μαστιγώνει την επιπολαιότητα, την αμεριμνησία, την καθιερωμένη ελαφρότητα της ζωής. Το «Ευτυχείτε» σημαδεύει κατευθείαν στην καρδιά της αβασάνιστης ευτυχίας, της θεμελιώδους αυταπάτης της καθημερινής ζωής. Χωρίς περιστροφές, χωρίς επιείκεια, τυφλώνει με τους προβολείς του κυνισμού τα υποτιθέμενα προφανή και αυτονόητα: Όπως το ότι, λόγου χάριν, δισεκατομμύρια άνθρωποι επιμένουν να γαντζώνουν την ύπαρξή τους στη μονογαμία, σε ένα μοντέλο που έχει, αποδεδειγμένα, χρεοκοπήσει εδώ και αιώνες.

Το «Ευτυχείτε» εστιάζει επίσης στην μάταιη αναπαραγωγή: Γιατί άραγε σε ένα μέρος όπου βασιλεύει ο πόνος, η αδικία και ο παραλογισμός, δηλαδή στον «κόσμο μας», οι άνθρωποι τεκνοποιούν χωρίς την παραμικρή επίγνωση του τι κάνουν, σχεδόν με την ίδια ευκολία που βγάζουν μια selfie; Το «Ευτυχείτε» δεν θέτει τα ερωτήματα που όλοι μας αποφεύγουμε. Κάνει κάτι ακόμη πιο μοχθηρό: Δίνει απλώς τις απαντήσεις που θα έδινε ο καθένας -εάν είχε τη διάθεση να αντικρύσει την μάταιη, καθημερινή φρίκη, την απέραντη ανοησία του να ζεις σε έναν κόσμο που φτιάχτηκε από τον άνθρωπο για να ευτυχήσει ο άνθρωπος. Η μόνη απόλαυση, η μόνη στιγμιαία, φευγαλέα ανακούφιση που αναγνωρίζει στην ανθρώπινη ύπαρξη το «Ευτυχείτε», είναι η εκρηκτική ηδονή που προσφέρουν ο οργασμός και η τέχνη. Η οποία όμως διαρκεί περίπου όσο και το να προφέρει κανείς τη λέξη «ευτυχία».