ΕΞΩΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ

Το έργο έχει τέσσερις άξονες:
1) Διαχείριση κινδύνων και «διπλή κερδοσκοπία βάσει ετερογενούς προσδοκίας»,
2) «Νόμιμη αιτία» και «έννομο συμφέρον» στις συναλλαγές,
3) Το νομικό αίτιο της πιστωτικής κρίσης του 2008, και
4) Συμφέρον εξασφάλισης, «συστημικός κίνδυνος» και εκκαθάριση σε κεντρικό αντισυμβαλλόμενο.

Η μονογραφία για τα Εξωχρηματιστηριακά Παράγωγα δομείται σε τρία κεφάλαια:
i) Οικονομικό αρχέτυπο και οργανωτικές παράμετροι της επαχθούς σύμβασης ή το γενικό που ενυπάρχει στην τάξη που διέπει τις συναλλαγές,
ii) Παίγνιο και Στοίχημα - Η νομική ρύθμιση ως ειδική έκφανση της τάξεως που διέπει τις συναλλαγές, και
iii) Εξωχρηματιστηριακά παράγωγα - Η «επένδυση» ως κατηγορία επώνυμων συμβάσεων.

Ο συγγραφέας αναλύει τις κύριες ενωσιακές ρυθμίσεις [Καν. (ΕΕ) 236/2013 και Καν.(ΕΕ) 648/2012], ενώ αφιερώνει μέρος της μελέτης του στο αγγλοσαξονικό παράδειγμα (ΗΠΑ/Ηνωμένο Βασίλειο), αλλά και στην ενσωμάτωση της MiFID στο εθνικό δίκαιο.

Η μονογραφία «Εξωχρηματιστηριακά Παράγωγα» φωτίζει από τη νομική του σκοπιά ένα από τα κυριότερα αίτια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Το έργο συμπληρώνεται από πίνακα νομοθετικών πηγών, βιβλιογραφία και αλφαβητικό ευρετήριο.