ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

ΔΟΚΙΜΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ

Αιώνα μου θεριό μου, αναφωνούσε προ-βλέποντας έντρομος τον 20ό αιώνα ο Οσίπ Μαντελστάμ. Το ίδιο έχει κάθε λόγο να προαισθανθεί κάποιος και για τον αιώνα που διανύουμε.
Στον αιώνα-θεριό που ξεκίνησε, ο πόνος, οι ταλαιπωρίες και η οικονομική ένδεια, ακόμα και η φυσική εκμηδένιση θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Αν θέλουμε όχι απλώς να βγούμε από την κρίση για να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν, αλλά να γεννηθεί κάτι καινούργιο, κάτι που θα αλλάξει την προδιαγεγραμμένη πορεία, αυτό που μας χρειάζεται είναι συσσώρευση εκείνων των ιδεών που θα μπορέσουν να ξαναγεννήσουν την Αρχή της Ελπίδας.
Τα κείμενα του τόμου συναρθρώνονται γύρω από μερικούς λιγότερο ή περισσότερο εμφανείς άξονες: αντιεξέγερση, κρίση, κατάσταση εξαίρεσης, φασισμός, ολοκληρωτισμός και τέλος η προοπτική της ουτοπίας.
Η μόνη τους δύναμη είναι εκείνη η αποφασιστική, μαχητική (απ)αισιοδοξία της μη παραίτησης, που ξέρει ότι παρά τις ήττες και τις απογοητεύσεις, παρά τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία που μας περιβάλει, οι ιδέες αυτές έχουν την κρυφή ή φανερή ελπίδα να παίξουν για την υπόθεση της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης τον ίδιο ρόλο που παίζει η ανθρακιά για τη φωτιά.
Οδοδείκτες προς πιθανές "εξόδους κινδύνου", τα κείμενα του τόμου αυτού δεν ξεχνούν ότι "η ιστορία είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο προσπαθούμε να ξυπνήσουμε".