ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΑΜΟΝΙ

Για μια στιγμή σκέφτηκα να τα παρατήσω όλα και να εξαφανιστώ. Δεν άντεχα άλλο τα νεκρά βλέμματα, τις ψυχρές αγκαλιές, τα σκυμμένα κεφάλια.
Αρχισα να ψάχνω για νέα ζωή. Μα τρίμματα αναμνήσεων μου 'φράζαν τον δρόμο.
Είπα στην οικογένειά μου πώς ένιωθα. Κοντινά συναισθήματα, κοντινές σκέψεις, κοντινά πεταρίσματα μπερδεμένων ψυχών.
Να φύγω, σκέφτηκα ξανά. Μα οι χαραμάδες άρπαξαν τις σκέψεις μου γρήγορα και τα θέλω μου τρέξανε να με πιάσουν. Σαν άοπλος στρατιώτης στα χέρια τους έπεσα.
Να μείνω, έπρεπε, για ν' αποκρούσω τις παγίδες τους και ν' αποδείξω πως υπήρχε εναλλακτική.
Δεν νίκησαν, τώρα το βλέπω ξεκάθαρα. Τώρα που από τα μάτια μου στερεότυπα κι αυταπάτες έφυγαν. Τώρα που ο ήλιος μεσουρανεί ξανά και τα πουλιά κελαηδούν. Τώρα που στόχο μας κάναμε τα λουλούδια ν' ανθίσουν και πάλι.

Τα "ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ στο αμόνι" είναι μία ιστορία για μία εποχή που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στις ζωές μας και στον τόπο μας.