ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΒΙΩΝΟΣ

Ο Επιτάφιος Βίωνος, γραμμένος στα πρότυπα της βουκολικής ποίησης και δη του επιταφίου που ο Βίων συνέθεσε για τον ’δωνι, τον εραστή της Αφροδίτης, έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ποίησης που θεμελίωσε στα χρόνια της ελληνιστικής αρχαιότητας ο Θεόκριτος.

Ο Μόσχος έζησε κατά τον 2ο π.Χ. αιώνα και ήταν σύγχρονος του Βίωνος, με τον οποίον συγκροτείται η τριάδα των βουκολικών ποιητών της αρχαίας ελληνικής γραμματείας: Θεόφιλος, Μόσχος, Βίων. Πατρίδα του είναι οι Συρακούσες της Σικελίας, τις Μούσες της οποίας επικαλείται σε κάθε στροφή, εν είδει επωδού, όπως συμβαίνει και στον (προηγηθέντα;) "Επιτάφιο Αδώνιδος" του Βίωνος. Ίσως η επίκληση αυτή συναινεί, πέραν των άλλων, στην απόδοση του παρόντος "Επιταφίου" στον Μόσχο, δεδομένου ότι έχουν εγερθεί φιλολογικές αμφισβητήσεις ως προς την πατρότητά του, που όμως κείνται, έτσι κι αλλιώς, πέραν του παρόντος μεταφραστικού εγχειρήματος.