ΕΝΘΥΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΛΗΣΜΟΝΕΙ

Mυθιστόρημα δεν είναι. Kι ωστόσο, σε πολλές σελίδες του, μοιάζει: Ο νεαρός αγρότης από την Κρήτη, που, για να γλυτώσει από τα νύχια των Τουρκαλάδων, καταφεύγει στην ευδαίμονα Σύρο, όπου και προκόβει ο κρυφός του έρωτας με την κόρη του αφεντικού του που καταλήγει σε γάμο ο σύνδεσμός του με την οικογένεια Βενιζέλου, όταν κι εκείνη ζήτησε άσυλο στην Ερμούπολη η συμβολή του στο να αρθούν οι πατρικές αντιρρήσεις και να σταλεί ο Λευτεράκης για ανώτερες σπουδές στην Αθήνα κ.o.

Ούτε και βιογραφία μπορεί κανείς να το πει, αφού δεν αναφέρεται σ' ένα και μόνο πρόσωπο αλλά σε πάμπολλα και από διάφορους χώρους: καλλιτέχνες, λογοτέχνες, ήρωες της Εθνικής Αντιστάσεως, πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.o. Μάλλον πρόκειται για ένα ανάγνωσμα που περιγράφει την κοινωνική και πνευματική ζωή στη Σύρο και στα Χανιά από τα μέσα του περασμένου αιώνα μέχρι τις αρχές του τωρινού, μετά περνάει στην αντίστοιχη εικόνα της Αθήνας τις παραμονές του τελευταίου πολέμου, για να καταλήξει στο έπος του '40-'41 και στην τριπλή κατοχή, με όλα τα παρεπόμενά της: τις σφαγές, τις εκτελέσεις, τις λεηλασίες, τη μαύρη αγορά, την πείνα. Κι όλ' αυτά μεσ' από πρίσμα αλλιώτικο από κείνο που προσπάθησε να μας επιβάλει μια φθίνουσα τα τελευταία χρόνια πολιτική παράταξη, δίχως όμως και να παραβλέπονται τα ασυγχώρητα λάθη της αντίπερα όχθης.