ΕΝΕΗΛ ΤΟΜΟΣ ΙΙ

Στα Αιώνια Βασίλεια του Φωτός, ο λόγος της ύπαρξης, είναι ταυτόσημος με την εύρεση της κλίσης, την επίτευξη του στόχου, τη νίκη του «Στοιχήματος». Στην Αραμποθ, το Ανδρο του Παντός. Εκεί ξεκινούν κι εκεί τελειώνουν όλα. Από κει ξεκίνησε κι ο Ενεήλ το Αγιο του ταξίδι, τη Φωτεινή του εκπαίδευση, τον Ιερό του πόλεμο.
Τί γίνεται όμως σαν οι μάχες του πολέμου αυτού θα χάνονται, η μια μετά την άλλη; Σαν οι «Εννέα εμπειρίες», δε σου χάρισαν το πολυπόθητο στέμμα του νικητή; Χάθηκες; Είσαι μια ακόμη αδύναμη οντότητα δίχως σκοπό; Ή μήπως όχι;
Η ενσάρκωση! Η μέγιστη εμπειρία! Τούτη θα σου χαρίσει την ίδια σου την ύπαρξη, ή θα σε σβήσει για πάντα! Ο Δαίμονας θα σου χαράξει «μοίρα». Μπορείς να τη νικήσεις; Και πώς; Αν τούτη η μοίρα φωλιάζει στον Αιώνιο Έρωτα; Και πώς; Αν ο Έρωτας αυτός έχει τη δύναμη να σε σκίζει στα δυο;
Δύο γυναίκες. Πονεμένες; Οργισμένες; Τρελαμένες; Πληγωμένες; Μη γελιέσαι. Κι οι δυο ερωτευμένες!
Ο Δαίμονας γελά. Δύσκολο που φαντάζει από εδώ κάτω το «Στοίχημα...»
Περιμένει. Το ρολόι έχει τεθεί σε μια αντίστροφη μέτρηση. Τικ τακ, τικ τακ… Κι η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά.
Με στέμμα νικητή, το Πνεύμα...