ΕΝΑΣ ΜΠΛΕ ΕΡΩΤΑΣ

αντίο στο καλοκαίρι που έφυγε
στη συνάντηση που άργησε
σε μένα και στις σκέψεις μου
στις κουβέντες που δεν έγιναν
στα λόγια που δεν ειπώθηκαν
αντίο στο βλέμμα,
μάτια μισόκλειστα κάτω από τον κατακόρυφο ήλιο
αντίο στην ανάμνηση του πρώτου φιλιού
–τρυφερό διστακτικό σχεδόν εφηβικό–
στα μπερδεμένα χέρια
σφιχταγκαλιασμένα
αντίο στο απρόσμενο μήνυμά σου
στη φωνή σου όταν μου ψιθυρίζει για να ακούω μόνο εγώ
αντίο
γιατί αντίο;