ΕΝΑΡΕΤΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ

Αν ενώνει κάτι τις τρεις νουβέλες είναι το μεγαλείο του θανάτου και του έρωτα.
Με ύφος ρεαλιστικό σχεδόν σατιρίζει τη στιγμή που και τα δύο εμφανίζονται ξαφνικά και ισοπεδώνουν τους ήρωες.

«... Αυτό που συμβαίνει τώρα, τον ξεπερνάει. Είναι στα όρια της τρέλας. Η πρώην γυναίκα του κάθεται δίπλα του, του κρατάει το χέρι και μιλάει ψιθυριστά, όπως προσεύχονται οι γριούλες στην εκκλησία. Το δυστύχημα είναι ότι τώρα ακούει και καταλαβαίνει την πραγματικότητα, η οποία τον στριμώχνει, τον πιέζει, τον κάνει να νιώθει ξένος... Νιώθει ακόμη και τα δάκρυά της στην παλάμη της. Μα τι στο καλό συμβαίνει τώρα; Ήταν αποφασισμένος να φύγει. Ήταν ευτυχής μέσα στον λήθαργό του, πετούσε από δω κι από κει, άβαρος, χωρίς τύψεις, η πανδημία τον έσπρωχνε προς τον θάνατο και το απολάμβανε, γιατί από καιρό είχε ξεκαθαρίσει πολύ καλά ότι το να ζεις είναι άλλο και το να υπάρχεις, επίσης, άλλο...»