ΕΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Τα τελευταία πέντε χρόνια, με πρόσχημα την επικοινωνία στο διαδικτυακό πέλαγος, κρατούσα σημειώσεις και φωτογραφίες σε μιαν αναδρομή αυτογνωσίας. Απέναντι στην επικαιρότητα της ανανεούμενης λήθης, επέλεξα να θυμάμαι από που ερχόμαστε και ν' αναρωτιέμαι που πηγαίνουμε. Προϊόν αυτής της ανατατικής καταβύθισης είναι αυτό το eμερολόγιο.

Παράλληλα ωρίμαζε και η ιδέα μιας αναδρομικής έκθεσης των έργων που μαζί τους παιδευόμουν εδώ και τριάντα τόσα χρόνια. Όψεις αδήλων. Ζωγραφική μαρτυρία μιας διαδρομής αυτογνωσίας από τη μαθητεία στο πραγματικό ως τους πειρασμούς του αοράτου κι από κει, στα στοιχειώδη αγαθά μιας λιτής ευημερίας. Ζητούμενο, να λάβει πνευματική ουσία η όλη, η φθαρμένη ήδη από τη βιωτική μέριμνα και τη χρήση του χρόνου. Να ορθωθεί νόημα αθανασίας στην παράσταση του θνητού και του εφήμερου, με τη βαθιά πεποίθηση ότι ένα φωτεινό παραπέτασμα στο χάος είναι η ζωγραφική και όψις αδήλων τα φαινόμενα.
Αλληλένδετα τα έργα και οι μέρες, κοινή η οδός.