ΕΛΙΣ ΑΙΛΑΝΤ

Το 1978, ένα χρόνο δηλαδή μετά την έκδοση και τη βράβευση του "Ζωή οδηγίες χρήσεως", ο Ζορζ Περέκ θα ταξιδέψει δύο φορές στη Νέα Υόρκη για τις ανάγκες της τεκμηρίωσης και των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ για τη μετανάστευση στην Αμερική. Τι τον φέρνει στην Αμερική; Πώς εντάσσεται αυτό το πολύτροπο κείμενο, που διασχίζει τα είδη, στην ουλιπιανή δημιουργία του; Πώς, τελικά, ο γάλλος συγγραφέας, ενώ ξεκινά να μιλήσει για τη μετανάστευση στην Αμερική, μιλάει για πρώτη φορά ανοικτά για τη δική του εβραϊκότητα, μόνο και μόνο για να την υπερβεί; Είναι φανερό ότι ο Περέκ αντικρίζει το προσωπικό πεπρωμένο του στη μοίρα των μεταναστών και επαναλαμβάνει τις προσωπικές του εμμονές (την απουσία προσωπικής ιστορίας, τον κλονισμό από τη μεγάλη Ιστορία, την ιδιότυπη εβραϊκότητά του).

Το βιβλίο "Έλις Αιλαντ", πέρα από ένα χρονικό ή και ημερολόγιο αυτών των γυρισμάτων, εντάσσεται με συνέπεια στο πολύμορφο έργο ενός πολύμορφου δημιουργού, που δεν έπαψε στο μάκρος μιας ζωής να αυτοβιογραφείται με κάθε τρόπο και σε όλα τα πρόσωπα.