ΕΛΕΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ - ΑΝΘΙΖΕΙ Η ΑΓΡΙΟΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ - ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟΥ

Συνεχίζω το πασχαλινό Μονοτονικό που προνοούσε για την επόμενη αποφράδα μέρα. Αφορμή ένα βιβλίο-ντοκουμέντο της εποχής εκείνης που αποφάσισα να το υπενθυμίσω παραλλάσσοντας τον δάνειο τίτλο του: Ο φόβος της ελευθερίας της περασμένης Κυριακής έγινε σήμερα Ο φόβος του χρόνου - γιατί και πώς ελπίζω να φανεί στη συνέχεια. Προς υποστήριξη της παραλλαγής, αντιγράφω ένα λίγο-πολύ ομόθεμο ποίημα της αξεπέραστης ’ννας Αχμάτοβα. Μεταφρασμένο άψογα από τον Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη, μαζί με άλλα δεκατέσσερα της συλλογής Ανθίζει η αγριοτριανταφυλλιά, δημοσιευμένα στο τεύχος 6 (Μάρτιος - Απρίλιος) του περιοδικού "Φρέαρ", που όσο πάει και ανεβαίνει η στάθμη του. Το συγκεκριμένο ποίημα, τρίτο στη σειρά, επιγράφεται "Στον ξύπνιο" και αποφαίνεται απερίφραστα:

Και τον χρόνο έδιωξα, και τον χώρο έδιωξα. / Κι όλα τα είδα μέσα απ' τη νύχτα τη λευκή - / Και τον νάρκισσο στο κρυστάλλινο βάζο στο τραπέζι σου, / Και του τσιγάρου τον γαλαζωπό καπνό. / Κι εκείνος ο καθρέφτης όπου, σαν το καθάριο το νερό, / Θα μπορούσες να καθρεφτιστείς. / Και τον χρόνο έδιωξα και τον χώρο έδιωξα. / Μόνο που εσύ να με βοηθήσεις δεν μπορείς.