ΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ

Η συγγραφέας του βιβλίου αγαπά τα παραμύθια.

Όλα τα παραμύθια, όχι μόνο εκείνα με τον Γιάννο και τη Μάρω, με τους δράκους και τις βασιλοπούλες και τις λάμιες και τους ραφτάκους των παιδικών της χρόνων, αλλά και, κυρίως, εκείνα που λένε οι μεγάλοι μεταξύ τους. Τα παραμύθια-ιστορίες που βρίσκουν το ερέθισμα και εστιάζουν σε κάτι καθημερινό, κάτι γνωστό σε όλους (ή σχεδόν σε όλους...) για να το σχολιάσουν, να το ζυγίσουν συναισθηματικά, να το αντιστοιχίσουν με την εμπειρία και τη μνήμη, να του δώσουν νόημα. Τις ιστορίες, τάχα, για να περνά η ώρα στη συντροφιά των φίλων, αλλά στην πραγματικότητα για να δηλώνουν έμμεσα αυτό που πιστεύουν πως έχει νόημα.

Γράφει, λοιπόν, κι αυτή ιστορίες-παραμύθια ψάχνοντας και εστιάζοντας σε πράγματα που της φαίνεται πως έχουν νόημα. Γιατί αυτό νομίζει ότι πρέπει να κάνει...Πώς αλλιώς να μιλήσει στους φίλους της;