ΕΛΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΨΕΜΑΤΑ

Απ' τον Νοέμβριο του 2012 έως τον Ιούνιο του 2013 στα Χανιά, στον κύκλο των εποχών και στους κύκλους του χρόνου, του περασμένου, που επιμένει, και του σημερινού, που τον υποδύεται, τον μελετά, συνομιλεί μαζί του, εκ νέου διατυπώνει αλλά και διαβρωτικά υπονομεύει.

Η Ελεονόρα και ο δίδυμος αδελφός της ο Πανάρης. Η Αναστασία και ο μοναχογιός της ο Ιδομενέας. Οι τέσσερίς τους χιαστί, ταυτόχρονα αφηγητές και αφηγημένοι, αγκαζέ με το άγραφο, με το σήμερα βαρύ στους ώμους.

Ο Πανάρης με τα αδιέξοδα χαρτιά του. Ο Ιδομενέας με τα κιτάπια του πατέρα του. Η Αναστασία με τα χαντάκια του μυαλού της. Η Ελεονόρα με το διήγημα της μάνας της.

Από τον Χέγκελ και τον Μπακούνιν στον Μαρξ και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Και από την επανάσταση του 1848 στο Παρίσι στους πολιορκημένους του Δημοκρατικού Στρατού, εκατό χρόνια αργότερα, στο φαράγγι της Σαμαριάς. Και από την επίσημη έναρξη του εμφυλίου στην Κρήτη, Απρίλιο του 1947, στη δικτατορία των συνταγματαρχών, είκοσι χρόνια αργότερα, Απρίλιο του 1967. Mε την επικαιρότητα μουδιασμένη και την πραγματικότητα υπόγεια να βράζει, το Έλα να πούμε ψέματα, στις γραμμές του μύθου και της ιστορίας, θα μπορούσε να διαβαστεί και ως μια δοκιμή της έκτακτης ανάγκης να δούμε αλλιώς τον κόσμο, να τον μαγέψουμε, κεφάτοι, λυτρωμένοι, να πάμε παραπέρα...