ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΥΓΕΙ

Η Ελισσώ ερωτεύτηκε παράφορα τον Δημητρό και αποφάσισε να τον περιμένει για πάντα. Εκείνος ήταν που άλλαξε το όνομά της, ο ίδιος προσπάθησε με τις ιδέες του να αλλάξει και όλο τον κόσμο. Ο κόσμος όμως δεν άλλαζε και οι ζωές των άλλων συνεχίζονταν. Η Ελισσώ περίμενε να ξαναβρεί την αγάπη της, όπως την έβρισκαν μία μία οι αδελφές της.

Και πρώτα πρώτα η ναζιάρα Σοφία δόθηκε σε μιαν αγάπη φωτιά για έναν ξένο, έναν Ιερολοχίτη, τον 'Αντριου. Το Κατινάκι, μια βραδιά καθώς κατηφόριζε για τη στάση, το είδε ο Θανάσης, αρραβωνιάστηκαν κι έφυγαν για την Αμερική. Ο Σταυρής, ο μπελάς, ο αχαΐρευτος, όταν αγάπησε τη Ρένα την αλλόθρησκη από το Φραγκομαχαλά, τη ζήτησε με θάρρος και με θράσος κι έγινε ο πιο τρυφερός σύζυγος, ο ιδεωδέστερος σύντροφος! Κι η Γιαννούλα, κόπηκαν τα πόδια της όταν είδε τον Αργύρη. Τη γη δεν πατούσαν οι λογοδοσμένοι! Όλο χάδια, σχέδια, όνειρα κι αγάπη!

Και η Ελισσώ ονειρευόταν τις δικές της χαρές, μα τη λαχτάρα της δε μαρτυρούσε ούτε στη μάνα ούτε στον Γιωργή, το μεγάλο της αδερφό.

«Δείξε μου σκαλί τη λαχτάρα σου για να πατήσω κι εγώ θα κατεβάσω τ' αστέρια! (...) Μάθε με να μη φοβούμαι ν' ανοίξω την πόρτα της ψυχής, να μην ντρέπομαι να δείξω την καρδιά μου, να μη σφίγγω, να μη στραγγαλίζω του μυαλού μου τη σοδειά. Κι ύστερα, θα με δεις να λάμπω και ν' αστράφτω και να σκορπώ τριγύρω μου εκείνη τη λάμψη, που μόνο όσοι χορτάσανε αγάπη και νιώσανε σιγουριά κι ασφάλεια κι αυτοί που υπήρξανε μοναδικοί κι αναντικατάστατοι, σκορπούνε.»

Η ιστορία μιας οικογένειας στη Χίο γύρω στα 1940, με αναφορές τόσο στην εποχή που προηγήθηκε του πολέμου όσο και σ' εκείνη που ακολούθησε. Οι ήρωες αποκαλύπτονται στην καλύτερη στιγμή της ζωής τους, τη στιγμή που είναι έτοιμοι να δοθούν στον έρωτα και να πολεμήσουν γι' αυτόν. Ένα τρυφερό, ρομαντικό μυθιστόρημα σε γλώσσα πλουτισμένη με το ιδιαίτερο χρώμα της Χίου.