ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΕΓΓΥΣ

Σαράντα ποιήματα, μια αναδρομή στο παρελθόν, η αγωνία για το παρόν και το μέλλον. Λόγος ευρηματικός, λιτός και πυκνός. Συχνά μονολεκτικός, εύγλωττα λακωνικός, που ρέει και οδηγεί τον αναγνώστη σε επίπεδα, κύκλους, που ωστόσο ολοκληρώνονται με μια εσωτερική συμμετρία. Ποίηση ενδεδυμένη πάντα με το φιλοσοφικό μανδύα της αναζήτησης: Με έναν απόηχο θλίψης, πόνου και ειρωνείας για όσα αποκαλύφθηκαν στο καταστροφικό χτες, μέσα από την αγωνιώδη αναζήτηση της μοίρας του ανθρώπου, χωρίς βεβαιότητα και με αίσθηση ανθρώπινης ευθύνης.