ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

Πολλοί θα αναρωτηθούν ποιος ο σκοπός συγγραφής ενός έργου με αμιγώς θρησκευτικό τίτλο στη σημερινή εποχή κατά την οποία η θρησκεία, περισσότερο από ποτέ, έχει δεχθεί καίρια πλήγματα από ένα σωρό σκάνδαλα, ατυχείς δηλώσεις και τοποθετήσεις στελεχών της Εκκλησίας και κυρίως από την όλο και εντεινόμενη έλλειψη πίστης των ανθρώπων σε κάτι ανώτερο ή έστω, σε κάτι έξω από τον κόσμο αυτό και τον αποκλειστικό προσανατολισμό τους στο σήμερα, στο υλικό, στο απτό και ελέγξιμο από αυτούς τους ίδιους. Όμως το έργο αυτό έρχεται αφενός να «φωτίσει» αρκετά σημεία πνευματικής αναζήτησης τα οποία έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση ή άρνηση και αφετέρου να τοποθετηθεί σχετικά με φαινόμενα σύγχρονης κοινωνικής παθογένειας, όπως το οργανωμένο έγκλημα και η λεκτική ή σωματική βία, ερευνώντας τις αιτίες δημιουργίας τους. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η βασική πρόθεση και αιτία εκκίνησης δημιουργίας του ήταν η άποψη πως οποιαδήποτε κατάσταση, φαινόμενο ή έστω ένα απλό γεγονός απαιτούν διερεύνηση κι όχι απλή, παθητική αποδοχή του «φαίνεσθαι» η οποία στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν οδηγεί ποτέ στο είναι.