ΕΙΝΑΙ ΧΑΖΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ

Ένα παιδί στο γύρισμα της δεκαετίας του ’60 προς το ’70, σε μια λαϊκή γειτονιά της Θεσσαλονίκης, βιώνει την ματαίωση, τις βίαιες αλλαγές, τις πικρές αλήθειες της ζωής, ωστόσο τις αντιμετωπίζει μέσα από τη μαγεία και τη δύναμη της αθωότητας της παιδικής του ηλικίας και σε αντιπαράθεση με τον κόσμο των μεγάλων. Ώσπου, επιτυχώς τελικά (!), μεγαλώνει και το ίδιο διατηρώντας όμως ζωντανή την αίσθηση του πόσο χαζοί φαίνονται στα μάτια των παιδιών οι μεγάλοι. Μέσα από τα μάτια της μικρής ηρωίδας ζωντανεύουν στο έργο η εποχή, η πόλη, η γειτονιά, οι ανθρώπινες σχέσεις, η μικρασιάτικη κουλτούρα, τα όμορφα και τα τραγικά, με ζωηρές εικόνες, με πολύ χιούμορ αλλά και συγκίνηση. Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα προσεγγίζονται όπως τα αντιλαμβάνεται η μικρή ηρωίδα. Η αφήγηση ξεκινά με το ξεδίπλωμα μιας όμορφης και ασφαλούς, φαινομενικά, καθημερινότητας και σιγά σιγά αποκαλύπτεται η πλοκή με γεγονότα που θα την ανατρέψουν, οδηγώντας την μικρή ηρωίδα στη διαδικασία της ωρίμανσης, στον αποχαιρετισμό της παιδικότητάς της μαζί με τον αποχαιρετισμό της γειτονιάς και της δεκαετίας του ‘60 που φεύγει, στον αποχαιρετισμό ενός κύκλου ζωής που κλείνει οριστικά.

Με όχημα την αφοπλιστική παιδική περιέργεια και αθωότητα αγγίζονται, εξ απαλών ονύχων, θέματα ισότητας των φύλων και διαπολιτισμικότητας.