ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ

Εκείνος έγκλειστος πριν καν υπάρξει. Παραδομένος στο απόλυτο του εφικτού αναγνωρίζει τα άκρα των αισθήσεών του ως μη όρια, ως ανέφικτα περιβάλλοντα τα οποία περιορίζουν την μετουσίωσή του. Τα ερωτήματα που θέτει, συνομιλητής του κενού, αφορούν το σύνολο, και με την έννοια του συνόλου εννοεί τον κόσμο με οτιδήποτε αυτός εμπεριέχει ως ένα. Υπάρχουν στιγμές που απορεί και στιγμές που αμφισβητεί. Ανακαλεί εικόνες πραγματικές, δημιουργεί σχέσεις με ύλες κατακερματισμένες, υπνοβάτης σ' έναν κόσμο που αναρωτιέται εάν αποτελεί το παρόν του.

Ό, τι είναι δικό του δεν του ανήκει, συνοδοιπορία του κανενός. Φτάνει στο σημείο της αιώρησης για να διαπιστώσει πως η πτήση δεν απαιτεί έδαφος που ξεπερνάς αλλά εξάλειψη βαρών που εγκαταλείπεις. Στα λόγια του κρύβει έναν και όλους μαζί, χαρακτήρας της εποχής που αποδέχεται τη μοίρα της εσωστρέφειας και της εκκάλυψής του. Δεν είναι μακριά από το να αντικρύσει το είδωλό του αλλά πόσο μακριά είναι από το σημείο που το είδωλο θα απαντήσει πίσω; Αναγνωρίζει αυτή την αδυναμία της γλώσσας και του ανθρώπινου, αναγνωρίζει πως ό, τι του δόθηκε λειτουργεί ως όριο. Θα ανοίξει τις πληγές για να ακροβατήσει στις ρίζες τους• εάν δεν τα καταφέρει τότε το τίποτα θα έχει πάρει τη θέση του κανενός. Αρκεί.