ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΙV

ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΕΝΝΟΜΗΣ ΤΑΞΗΣ

Η ανάγκη, αφενός, να ληφθούν μέτρα για την αύξηση της απασχόλησης στο πλαίσιο της οικονομικής ανάπτυξης και, αφετέρου, η απαίτηση για ελαστικότερη οργάνωση της εργασίας συνιστούν προτεραιότητες για την Ενωμένη Ευρώπη.

Για το λόγο αυτό, με σκοπό να επιβιώσουν στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία οι επιχειρήσεις αλλά και το Δημόσιο καθώς και τα Ν.Π.Δ.Δ. απασχολούν τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο μιας ευέλικτης πολιτικής εργασίας εργαζομένους με συμβάσεις έργου ή συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, οι οποίες συνάπτονται διαδοχικά προς κάλυψη παγίων ή διαρκών αναγκών τους. Τέτοια πρακτική συχνά αποκρύπτει κατάχρηση, διότι, αν ο εργοδότης, όποιος κι αν είναι, πράγματι καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες του, θα έπρεπε κανονικά να προσλαμβάνει τους εργαζόμενους με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου και όχι με συμβάσεις έργου ή με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου. Με το χρησιμοποιούμενο συνεπώς σύστημα σύμβασης έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου οι εργαζόμενοι παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ανασφάλεια ως προς την εργασιακή τους σχέση.

Στο πλαίσιο αυτό η κοινοτική Ευρώπη με στόχο την προστασία των εργαζομένων προχωρεί σε νομοθετικά μέτρα που λαμβάνουν υπόψη τους την παραπάνω προβληματική.