ΔΥΤΙΚΟ ΗΓΕΜΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΗ ΔΥΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Τι σημαίνει σκηνική αναμέτρηση με το αρχαιοελληνικό δράμα για έναν μη δυτικό σκηνοθέτη ή παραγωγό; Σημαίνει αναμέτρηση με το κανονιστικό πρότυπο του δυτικού θεάτρου, την "τράπεζα γονιδίων" του δυτικού πολιτισμού ή αναμέτρηση με τη σκηνική πολιτιστική ετερότητα μιας αρχαίας κοινωνίας της οποίας "σπάραγμα" συνιστά το διασωθέν αρχαιοελληνικό κείμενο;

Τι σημαίνει σκηνική αναμέτρηση με το αρχαιοελληνικό δράμα για έναν Έλληνα σκηνοθέτη, κάτοικο της δυτικής περιφέρειας και ορισθέντα μέσω του ρομαντικού δυτικού φαντασιακού ως κληρονόμου, αν όχι απλού διαχειριστή, του αρχαιοελληνικού πολιτισμού σύμφωνα με τους όρους που αυτός ερμηνεύτηκε νωρίς από τους Ευρωπαίους και συχνά οδήγησε σε εθνικιστικές υπερβολές;

Ποια η αξία της θεατρικής διαπολιτισμικότητας απέναντι στην επιβολή του δυτικού ηγεμονισμού στη σκηνική ερμηνεία του αρχαιοελληνικού δράματος παγκοσμίως; Μήπως θύμα πολιτιστικής αποικιοκρατίας -για την οποία κατηγορούν μη Δυτικοί τους Δυτικούς σκηνοθέτες όταν κάνουν χρήση ασιατικών ή αφρικανικών κ.ά. στοιχείων- είναι πρώτιστα το αρχαίο δράμα από Δυτικές ή, εξίσου, μη Δυτικές θεατρικές παραγωγές; Και τέλος: Ποιον φοβίζουν τα πολιτιστικά σκηνικά υβρίδια, ο σκηνικός πολιτιστικός πλουραλισμός, η υπερπολιτισμικότητα στις προσεγγίσεις του αρχαιοελληνικού δράματος;