Αν κάθε ιδιοφυία κλείνει μέσα της κάτι τι δαιμονιακό, αυτό για τον Μπένγιαμιν αλήθευε απολύτως προπαντός στη μορφή ορισμένων εξαιρετικών αντιφάσεων: μια σκέψη βαθύτατα διορατική που προδιέγραψε όλες σχεδόν τις μελλοντικές τροχιές του μοντερνιστικού πνεύματος και, ωστόσο, ένας άνθρωπος που ως ύφος, ως ομιλία και ως τρόποι συμπεριφοράς ανήκε εξ ολοκλήρου στον δέκατο ένατο αιώνα, μια τόλμη των θεωρητικών συλλήψεων που ακόμα τρομάζει τον συμβατικά καλλιεργημένο αναγνώστη, και όμως μια παράξενη αδυναμία που εκφραζόταν σαν αναποφασιστικότητα και παραίτηση, η οποία θα αποδεικνυόταν μοιραία γι' αυτόν μια οξύτατη κρίση η οποία -όπως έγραφε το 1967 ο Αντόρνο- "συνελάμβανε το ουσιαστικό τη στιγμή που ολόκληρα τείχη γεγονότων σφράγιζαν μέσα τους απατηλές ουσίες", και την ίδια στιγμή μια αφοπλιστική έλλειψη συνειδητοποίησης του κινδύνου... Προπαντός όμως η ίδια η πνευματική του δημιουργία έχει κάτι το τόσο ιδιαίτερο, τόσο μοναδικά προσωπικό, που είναι αδύνατον ακόμη και να ορίσει κάποιος τη φυσιογνωμία του έργου του.
Η Χάνα 'Αρεντ έγραφε γι' αυτόν: "Η καλλιέργειά του ήταν τεράστια, αλλά δεν ήταν ο συνηθισμένος λόγιος, το υλικό του περιλαμβάνει κατά κύριον λόγο κείμενα και την ερμηνεία τους, αλλά δεν ήταν φιλόλογος, του ασκούσε μεγάλη έλξη όχι η θρησκεία αλλά η θεολογία και ο θεολογικός τύπος ερμηνείας για τον οποίον το κείμενο είναι ιερό, αλλά δεν ήταν θεολόγος και δεν είχε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Βίβλο, ήταν γεννημένος συγγραφέας, αλλά η μεγαλύτερη φιλοδοξία του ήταν να φτιάξει ένα έργο που θα συνίσταται αποκλειστικώς από παραθέματα, ήταν ο πρώτος Γερμανός που μετέφρασε Προυστ, Saint-John Perse, και πριν από αυτούς το Tableau Parisien του Μπωντλαίρ, αλλά δεν ήταν μεταφραστής, έγραψε κριτικές βιβλίων και μεγάλο αριθμό δοκιμίων πάνω σε ζωντανούς και νεκρούς συγγραφείς, αλλά δεν ήταν κριτικός της λογοτεχνίας, έγραψε ένα βιβλίο για το γερμανικό μπαρόκ και άφησε πίσω του μια τεράστια, ανολοκλήρωτη μελέτη για τον γαλλικό δέκατο ένατο αιώνα, αλλά δεν ήταν ιστορικός, της λογοτεχνίας ή οποιουδήποτε άλλου τομέα και θα προσπαθήσω να δείξω ότι σκεφτόταν ποιητικά, παρ' όλο που δεν ήταν ακριβώς ούτε ποιητής ούτε φιλόσοφος"
Αν κάθε ιδιοφυία κλείνει μέσα της κάτι τι δαιμονιακό, αυτό για τον Μπένγιαμιν αλήθευε απολύτως προπαντός στη μορφή ορισμένων εξαιρετικών αντιφάσεων: μια σκέψη βαθύτατα διορατική που προδιέγραψε όλες σχεδόν τις μελλοντικές τροχιές του μοντερνιστικού πνεύματος και, ωστόσο, ένας άνθρωπος που ως ύφος, ως ομιλία και ως τρόποι συμπεριφοράς ανήκε εξ ολοκλήρου στον δέκατο ένατο αιώνα, μια τόλμη των θεωρητικών συλλήψεων που ακόμα τρομάζει τον συμβατικά καλλιεργημένο αναγνώστη, και όμως μια παράξενη αδυναμία που εκφραζόταν σαν αναποφασιστικότητα και παραίτηση, η οποία θα αποδεικνυόταν μοιραία γι' αυτόν μια οξύτατη κρίση η οποία -όπως έγραφε το 1967 ο Αντόρνο- "συνελάμβανε το ουσιαστικό τη στιγμή που ολόκληρα τείχη γεγονότων σφράγιζαν μέσα τους απατηλές ουσίες", και την ίδια στιγμή μια αφοπλιστική έλλειψη συνειδητοποίησης του κινδύνου... Προπαντός όμως η ίδια η πνευματική του δημιουργία έχει κάτι το τόσο ιδιαίτερο, τόσο μοναδικά προσωπικό, που είναι αδύνατον ακόμη και να ορίσει κάποιος τη φυσιογνωμία του έργου του.
Η Χάνα 'Αρεντ έγραφε γι' αυτόν: "Η καλλιέργειά του ήταν τεράστια, αλλά δεν ήταν ο συνηθισμένος λόγιος, το υλικό του περιλαμβάνει κατά κύριον λόγο κείμενα και την ερμηνεία τους, αλλά δεν ήταν φιλόλογος, του ασκούσε μεγάλη έλξη όχι η θρησκεία αλλά η θεολογία και ο θεολογικός τύπος ερμηνείας για τον οποίον το κείμενο είναι ιερό, αλλά δεν ήταν θεολόγος και δεν είχε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Βίβλο, ήταν γεννημένος συγγραφέας, αλλά η μεγαλύτερη φιλοδοξία του ήταν να φτιάξει ένα έργο που θα συνίσταται αποκλειστικώς από παραθέματα, ήταν ο πρώτος Γερμανός που μετέφρασε Προυστ, Saint-John Perse, και πριν από αυτούς το Tableau Parisien του Μπωντλαίρ, αλλά δεν ήταν μεταφραστής, έγραψε κριτικές βιβλίων και μεγάλο αριθμό δοκιμίων πάνω σε ζωντανούς και νεκρούς συγγραφείς, αλλά δεν ήταν κριτικός της λογοτεχνίας, έγραψε ένα βιβλίο για το γερμανικό μπαρόκ και άφησε πίσω του μια τεράστια, ανολοκλήρωτη μελέτη για τον γαλλικό δέκατο ένατο αιώνα, αλλά δεν ήταν ιστορικός, της λογοτεχνίας ή οποιουδήποτε άλλου τομέα και θα προσπαθήσω να δείξω ότι σκεφτόταν ποιητικά, παρ' όλο που δεν ήταν ακριβώς ούτε ποιητής ούτε φιλόσοφος"
ΔΟΚΙΜΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣBKS.0598296BKS.0598296BENJAMIN WALTERBENJAMIN WALTERΦΙΛΟΣΟΦΙΑΚατηγορία: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ •BENJAMIN WALTER στην κατηγορία ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ISBN: 978-960-335-362-1 Συγγραφέας: BENJAMIN WALTER Εκδοτικός οίκος: ΗΡΙΔΑΝΟΣ Μετάφραση: ΤΕΡΖΑΚΗΣ ΦΩΤΗΣ Σελίδες: 240 Διαστάσεις: 14Χ21 Ημερομηνία Έκδοσης: Οκτώβριος 2016 Αν κάθε ιδιοφυία κλείνει μέσα της κάτι τι δαιμονιακό, αυτό για τον Μπένγιαμιν αλήθευε απολύτως προπαντός στη μορφή ορισμένων εξαιρετικών αντιφάσεων: μια σκέψη βαθύτατα διορατική που προδιέγραψε όλες σχεδόν τις μελλοντικές τροχιές του μοντερνιστικού πνεύματος και, ωστόσο, ένας άνθρωπος που ως ύφος, ως ομιλία και ως τρόποι συμπεριφοράς ανήκε εξ ολοκλήρου στον δέκατο ένατο αιώνα, μια τόλμη των θεωρητικών συλλήψεων που ακόμα τρομάζει τον συμβατικά καλλιεργημένο αναγνώστη, και όμως μια παράξενη αδυναμία που εκφραζόταν σαν αναποφασιστικότητα και παραίτηση, η οποία θα αποδεικνυόταν μοιραία γι' αυτόν μια οξύτατη κρίση η οποία -όπως έγραφε το 1967 ο Αντόρνο- "συνελάμβανε το ουσιαστικό τη στιγμή που ολόκληρα τείχη γεγονότων σφράγιζαν μέσα τους απατηλές ουσίες", και την ίδια στιγμή μια αφοπλιστική έλλειψη συνειδητοποίησης του κινδύνου... Προπαντός όμως η ίδια η πνευματική του δημιουργία έχει κάτι το τόσο ιδιαίτερο, τόσο μοναδικά προσωπικό, που είναι αδύνατον ακόμη και να ορίσει κάποιος τη φυσιογνωμία του έργου του. Η Χάνα 'Αρεντ έγραφε γι' αυτόν: "Η καλλιέργειά του ήταν τεράστια, αλλά δεν ήταν ο συνηθισμένος λόγιος, το υλικό του περιλαμβάνει κατά κύριον λόγο κείμενα και την ερμηνεία τους, αλλά δεν ήταν φιλόλογος, του ασκούσε μεγάλη έλξη όχι η θρησκεία αλλά η θεολογία και ο θεολογικός τύπος ερμηνείας για τον οποίον το κείμενο είναι ιερό, αλλά δεν ήταν θεολόγος και δεν είχε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Βίβλο, ήταν γεννημένος συγγραφέας, αλλά η μεγαλύτερη φιλοδοξία του ήταν να φτιάξει ένα έργο που θα συνίσταται αποκλειστικώς από παραθέματα, ήταν ο πρώτος Γερμανός που μετέφρασε Προυστ, Saint-John Perse, και πριν από αυτούς το Tableau Parisien του Μπωντλαίρ, αλλά δεν ήταν μεταφραστής, έγραψε κριτικές βιβλίων και μεγάλο αριθμό δοκιμίων πάνω σε ζωντανούς και νεκρούς συγγραφείς, αλλά δεν ήταν κριτικός της λογοτεχνίας, έγραψε ένα βιβλίο για το γερμανικό μπαρόκ και άφησε πίσω του μια τεράστια, ανολοκλήρωτη μελέτη για τον γαλλικό δέκατο ένατο αιώνα, αλλά δεν ήταν ιστορικός, της λογοτεχνίας ή οποιουδήποτε άλλου τομέα και θα προσπαθήσω να δείξω ότι σκεφτόταν ποιητικά, παρ' όλο που δεν ήταν ακριβώς ούτε ποιητής ούτε φιλόσοφος" ΔΟΚΙΜΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση