ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Το βιβλίο αυτό συνιστά μια πρόταση προβληματισμού, διαλόγου και συνεισφοράς στην κατανόηση της συνεχώς εξελισσόμενης κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας μέσα από μια διεπιστημονική, πολυμεθοδολογική και πολυτροπική ματιά.

Ο δημόσιος χώρος αποτελεί το διακύβευμα του βιβλίου συνδυαστικά με την επικοινωνιακή δράση και τις εκπαιδευτικές και μαθησιακές λειτουργίες. Η αναμόρφωση του δημόσιου χώρου μέσα από την προσπάθεια απάλειψης των διακρίσεων, προάσπισης των δικαιωμάτων, αποδοχής της διαφορετικότητας και της διαπολιτισμικότητας επιχειρείται να εξεταστεί με την πρόταση και την υιοθέτηση καινοτόμων μαθησιακών διαδικασιών. Η εκπαιδευτική διαδικασία βρίσκεται στο κέντρο μιας διαδρομής που καλείται να συσπειρώσει διαφορετικά ζητήματα μέσα από διαφορετικές δράσεις προωθώντας τον διάλογο και την αναγκαιότητα της επικοινωνιακής δράσης για την αντιμετώπιση της ετερότητας, την αποδοχή και την αναγνώρισή της μέσα από τυπικές αλλά και άτυπες μορφές εκπαίδευσης που στην ουσία συνιστούν πολιτισμική παρέμβαση σε αξιακό, ηθικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Οι ποικίλες μορφές τέχνης, το ευρύτερο μιντιακό πεδίο συνδέονται με την εκπαιδευτική διαδικασία αναδεικνύοντας το ζήτημα της ενδυνάμωσης του κοινωνικού δεσμού, της καταπολέμησης των διακρίσεων, της παροχής ίσων ευκαιριών και της κατοχύρωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προτείνει εργαλεία, στρατηγικές και δράσεις για την ευαισθητοποίηση, τη συνειδητοποίηση, την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων, συντελώντας στη διαμόρφωση νέων όρων διαβίωσης, παρέμβασης και δημιουργίας.

Ο συλλογικός αυτός τόμος εντάσσεται στο πλαίσιο μιας διεπιστημονικής προσέγγισης με την πρόθεση να συνεισφέρει στο διάλογο που σχετίζεται με τη συνολική λειτουργία του δημόσιου χώρου και την εκ νέου διατύπωσή του καθώς και να αναπτύξει τον συλλογισμό σχετικά με τη διαμόρφωση δημόσιων πολιτικών που αγγίζουν τα ζητήματα της διαφορετικότητας, της διαπολιτισμικότητας, της συμπερίληψης. Η κριτική θεωρητική σκέψη, η αναφορά στα πεδία εφαρμογής στην πράξη και η κριτική μεθοδολογία προσέγγισης συνιστούν αναγκαίες συνθήκες για τον εντοπισμό ενός προβλήματος και τον καθορισμό δημόσιας πολιτικής.

Η διαφορετικότητα, η διαπολιτισμικότητα και η πολυπολιτισμικότητα διαμορφώνονται έτσι ως πόλοι προβληματισμού, τόσο στο θεωρητικό όσο και στο ερευνητικό πεδίο, εφόσον συνιστούν άξονες προβληματισμού, παρέμβασης και προώθησης νέων πεδίων έρευνας λειτουργώντας παράλληλα και ως εστίες αντίστασης στην κατεύθυνση διαμόρφωσης ενός νέου δημόσιου χώρου.