ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ, ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Στο παρόν βιβλίο εξετάζεται η γλωσσική συμπεριφορά και ειδικότερα η χρήση της Ελληνικής και της Τουρκικής από τη νέα γενιά της ελληνορθόδοξης μειονότητας, έτσι όπως αυτή εκπροσωπείται από τους μαθητές και τις μαθήτριες που φοιτούν στα ελληνορθόδοξα μειονοτικά σχολεία της Κωνσταντινούπολης. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στους κοινωνιογλωσσολογικούς τομείς, την ένταση, τη συχνότητα και την ευχέρεια χρήσης της Ελληνικής και της Τουρκικής, στη χρήση διαφόρων γλωσσικών ρεπερτορίων, στη λειτουργικότητα των δύο γλωσσών, στο συναισθηματικό δέσιμο των μαθητών και μαθητριών με τις αντίστοιχες γλώσσες, στην αξία που αποδίδεται στις δύο γλώσσες από τους νέους στην ηλικία ομιλητές τους και, εν τέλει, στις απόψεις τους όσον αφορά τη δίγλωσση εκπαίδευση και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μαθητές και οι μαθήτριες στα γλωσσικά μαθήματα των δύο γλωσσών (Ελληνικής και Τουρκικής).

Προβληματισμοί για το γλωσσικό παρόν και μέλλον της ομογένειας
-Το «θαύμα» (;) της γλωσσικής επιβίωσης
-Η εμφανιζόμενη γλωσσική πολυμορφία του μαθητικού πληθυσμού των ελληνορθόδοξων μειονοτικών σχολείων της Κωνσταντινούπολης από τη δεκαετία του 90 και εξής ανέτρεψε τους κοινωνικούς παράγοντες οι οποίοι επί μακρόν συντηρούσαν το καθεστώς διγλωσσίας
-Με ποιες δράσεις είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί η διαμορφωθείσα παρούσα κατάσταση υπό το φως των επιστημονικών πορισμάτων της κοινωνιο-γλωσσικής έρευνας χρήσης των γλωσσών του μαθητικού πληθυσμού των ελληνορθόδοξων μειονοτικών σχολείων της Κωνσταντινούπολης;
-Θα μπορούσε η παρούσα έρευνα να αποτελέσει το ερέθισμα για μια νέα εκπαιδευτική πολιτική για την διασφάλιση του γλωσσικού μέλλοντος της ελληνορθόδοξης μειονότητας της Κωνσταντινούπολης;